Foto Guy Ackermans Er is wel veel aandacht voor werkdruk, maar de actieplannen hebben niet veel effect. Volgens de Inspectie SZW van het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid komt dat doordat die te veel gericht zijn op het individu, terwijl de oorzaak van de werkdruk niet wordt aangepakt. De huidige aanpak zal daardoor volgens de Inspectie de werkdruk niet oplossen.
De protestgroep WOinActie verzamelde vorig jaar meer dan zevenhonderd klachten over werkdruk. De Inspectie kwam daarop in actie door van alle universiteiten de plannen tegen het licht te houden op het gebied van werkdruk, arbeidstijden en ongewenst gedrag of discriminatie. Die studie is nu afgerond en de conclusie is dat het niet goed gaat.
Medewerkersmonitor
Die conclusie sluit wat WUR betreft naadloos aan bij de resultaten uit de Medewerkersmonitor die deze week naar buiten kwamen. Vier van de tien werknemers bij WUR vinden de werkdruk hoog of te hoog. Dat was bij de vorige monitor twee jaar geleden ook al zo. Pogingen om de werkdruk te verminderen hebben dus niets opgeleverd of zijn door de coronacrisis tenietgedaan.
Qua overwerk plegen de universiteiten roofbouw op hun personeel, is de klacht van WOinActie. Aan dat overwerk kan de Inspectie weinig doen. Zodra het salaris boven een bepaalde grens komt (drie keer minimumloon, oftewel ruim 64.000 euro) geldt de Arbeidstijdenwet niet meer. Desondanks moet de werkgever ervoor zorgen dat een werknemer niet te lang doorwerkt.
Te moe
Ook op dit punt spreekt de WUR-monitor boekdelen. Veel WUR-werknemers zeggen na een werkdag zo moe te zijn dat ze niet meer toekomen aan andere dingen. Sinds de vorige peiling is die vermoeidheid toegenomen. Mogelijkheden om die werklast te verminderen zijn er onvoldoende. De balans tussen werk en privé krijgt als rapportcijfer een mager zesje.
De Inspectie deelt ook op het gebied van ongewenst gedrag en discriminatie een tik uit. Er is te weinig aandacht voor en de nazorg is onvoldoende. Dat beeld komt ook uit de WUR-monitor naar voren: de afhandeling van klachten, de steun die slachtoffers ervaren en de nazorg scoren onvoldoendes.
