Illustratie Stijn Schreven Een mislukte proef, een afgewezen artikel: in de wetenschap wordt het al gauw bestempeld als falen. En erover praten? Dacht het niet. In deze rubriek doen collega’s dat wel. Want falen is nuttig. Dit keer Bianca Zoletto, promovendus bij Bosecologie en Bosbeheer.
‘Voor veldonderzoek naar bliksem in tropische bossen ging ik deze zomer twee maanden naar Oeganda. Ons team onderzocht het bergachtige Bwindi-regenwoud. De eerste maand wees veldassistent en botanicus Aventino ons de weg. Hij leerde me hoe ik me moest oriënteren in het bos, vroeg me regelmatig waar het noorden was en waar ons kamp lag. Elke dag verkenden we een ander deel van het bos.
Na een maand wilde ik zelf het team wel eens leiden. Ik vond ook dat ik dat zelf moest kunnen. We begonnen om half tien ‘s ochtends en liepen in een nieuwe richting vanaf het kamp. Na de lunch wilden we teruggaan, maar ik wist niet meer in welke richting het kamp was. Het bos bleek veel ingewikkelder dan ik dacht. Ik keek achterom naar Aventino. Zijn glimlach verraadde al dat ik verkeerd zat, maar hij liet me nog even doormodderen. Na een half uur verdwalen gaf ik het op.
Ik vond het enorm frustrerend. Ik wilde mezelf bewijzen; ik wilde dit zelfstandig kunnen doen. De tegenslag bracht me met beide benen op de grond: zo goed kende ik het bos dus helemaal niet.
Het bos bleek veel ingewikkelder dan ik dacht. Na een half uur verdwalen gaf ik het op
Gelukkig was Aventino erbij om de weg naar het kamp te wijzen. Dat ik verdwaalde heeft me doen inzien hoeveel expertise hij heeft en hoe belangrijk hij is in mijn onderzoek. Je hoeft niet alles zelf te kunnen: soms moet je op anderen vertrouwen.
Net als de route in het bos, is een promotietraject een kwestie van oriëntatie. Maar in mijn werk in Wageningen raak ik makkelijker verdwaald dan in het bos. Het eindpunt van elke promotie is na vier jaar het proefschrift, maar de weg er naartoe is voor iedereen anders. Ik vraag mijn begeleiders wel om hulp, maar soms weet ik niet wie de juiste persoon is om iets te vragen. Dankzij mijn ervaringen in het bos kan ik accepteren dat ik me soms verdwaald voel.’
