Ik woon nu twee maanden in Italië en ik hoor dagelijks zo ongeveer elke West-Europese taal die ik kan bedenken. Elke week heb ik wel een gesprek in het Spaans, Duits en Frans en natuurlijk iedere dag wel in het Italiaans en Engels. Daarnaast heb ik wat Zweeds geleerd en een paar woorden Turks en Slowaaks. De enige taal die ik hier niet bezig, en ook vertik om te spreken, is m’n eigen moerstaal en dat begin ik langzaamaan te merken.
Als ik met mijn vrienden uit Wageningen Whatsapp of bel, spreken we op mijn verzoek Engels en ook met de Nederlandse en Vlaamse Erasmusstudenten die ik hier heb ontmoet, praat ik liever in een taal die iedereen om ons heen kan begrijpen. De enige groep waar ik mijn Nederlands nog voor uit de mottenballen haal, is de oudere generatie: het maandelijkse teken van leven naar de vriendinnen van m’n moeder en een blij fotootje naar m’n tantes die ó zo benieuwd zijn hoe het is in Bolzano. De rest doet het maar mooi met mijn verhalen in het Engels.
Het was confronterend hoeveel moeite het me kostte om op sommige woorden te komen
Afgelopen week was ik een paar dagen terug in Nederland om alvast Sinterklaas en Kerst te vieren met de familie. Het was confronterend hoeveel moeite het me kostte om op sommige woorden te komen. Veel van mijn zinnen waren een soort mix van Engels en Nederlands en ook mijn gedachtes waren in drie talen tegelijk. Na een halve fles wijn (een Pinot Blanc, uiteraard uit Zuid-Tirol), heb ik de woordenworsteling opgegeven en ben ik de rest van de avond verder gegaan in het Engels.
Het is ook leuk om te bedenken of je karakter anders overkomt in een andere taal dan je eigen. Als je gevatte opmerkingen niet goed overkomen in het Engels, kan er maar zo een deukje ontstaan in je pantser van spontaniteit. Of als je niet zo zelfverzekerd bent in je tweede taal, kun je snel overkomen als verlegen of introvert. Volgens mij verander ikzelf nauwelijks, als ik degenen om me heen mag geloven. Alleen in het Frans klinkt het blijkbaar alsof ik uit de chicste wijk van Parijs kom en als ik Turks probeer te praten, klink ik als een Russische spion. Ach, zolang ik in het Italiaans maar klink als iemand die hier al jaren woont, mogen ze mij noemen hoe ze willen.
Oscar Delissen is vierdejaars student Levensmiddelentechnologie en studeert aankomend half jaar in Bolzano, Italië.
