Foto: Berber Hania ‘Het is een illusie te denken dat je geconcentreerd kunt werken met twee kleine kinderen om je heen. Even mails beantwoorden gaat wel, maar ik moet me soms echt langere tijd kunnen focussen en dat lukt nu niet. De jongste kan net staan, maar zitten heeft hij nog niet onder de knie. Dus die staat om het kwartier wel ergens vast met kramp in zijn benen. En anders staat de oudste van twee alweer op de muur te kleuren. Ik dacht: we gaan samen aan de slag en dan kan hij tekenen terwijl ik werk. Maar die aandachtsboog is maximaal tien minuten.
De eerste week heb ik in de avonden en het weekend gewerkt, maar toen dacht ik: dat ga ik geen maanden volhouden. Ik heb overlegd met mijn leidinggevende dat ik in plaats van vier dagen, tweeëneenhalve dag ga werken. Mijn vriend is freelancer en doet nu hetzelfde, zodat we om en om op de kinderen kunnen passen. We hebben een klein hokje thuis dat we als werkkamer gebruiken. Het is een oplossing, maar het voelt ook niet helemaal goed, want ik wil gewoon mijn werk doen. Mijn vriend heeft niet minder werk dan voorheen, dus die begint nu wel achter te lopen.
WUR is wat dat betreft wel een fijne werkgever. Ik hoor verhalen van buren die werken bij een commercieel bedrijf waar de werkgever gewoon zegt: regel het maar. Dat is lastig. Niet iedereen is er momenteel happig op om op te passen en de crèches zijn dicht.
Het is trouwens ook heel leuk om meer tijd met de kinderen door te brengen. Normaal zie ik ze doordeweeks vooral ’s ochtends en ‘s avonds, dan zijn ze vaak moe. Overdag zijn ze heel vrolijk en gezellig.’
Dit is de tiende aflevering van een serie over thuiswerken tijdens de coronacrisis. Dagelijks belt de redactie met een WUR-collega om te horen hoe het ermee staat. De illustratie is (uiteraard) een selfie of door een huisgenoot geschoten kiekje. Ook MEE DOEN? Mail resource@wur.nl of deel via #WURkfromHOME
