Foto: Inge Ruisch ‘Ik werk al 28 jaar bij WUR en heb nog nooit in Resource gestaan. Bizar, dat de coronacrisis daar nu voor zorgt! Ik zit hier thuis aan mijn donkerbruine koloniale tafel in de woonkamer op een kleine laptop te werken. Vrijdagmiddag hebben we als groep besloten om collectief thuis te gaan werken. ‘Jongens, tot ooit’, zeiden we tegen elkaar. Collega’s hebben maandag nog een extra scherm opgehaald. Ik niet. Ik ben al sinds zondag snotterig en grieperig. Nee, geen corona, denk ik. Ik heb geen koorts of last met ademen. Normaal zou ik thuis zijn gebleven. Maar ja, ik ben al thuis.’
Ik mis vooral de sociale contacten. Normaal valt iedereen de hele dag bij ons binnen. Wij zijn een soort klankbord voor de hele groep
Inge Ruisch
‘Vrijdag heb ik nog volop gehamsterd. Ik had een voorgevoel dat het wel eens lang zou kunnen duren. Ik heb vaker dat soort voorgevoelens. Best eng soms. Het werken thuis gaat prima, al mis ik mijn tweede scherm wel. En ik mis vooral de sociale contacten. Normaal valt iedereen de hele dag bij ons binnen. Wij zijn een soort klankbord voor de hele groep. Dat is er nu niet. Ik woon alleen en kom nauwelijks buiten. Ik leef best geïsoleerd nu. O, een berichtje van mijn moeder. Of alles oké is? Wat lief.’
Vakantie
‘Weet je, eigenlijk zou ik nu op vakantie zijn in Marokko. Maar dat kon dus niet doorgaan. Het is te doen zo hoor. Vooral omdat ik me nu niet lekker voel, komt thuiswerken best uit. Vanmiddag is trouwens een skype-meeting met de hele groep van hoogleraar Cees Leeuwis. Een soort koffiepauze, om de sociale contacten aan te halen. Die foto neem ik van achteren hoor. Na drie dagen snotteren, heb ik er wel eens beter uitgezien.’
Dit is de tweede aflevering van een serie over thuiswerken tijdens de coronacrisis. Dagelijks belt de redactie met een WUR-collega om te horen hoe het ermee staat. De illustratie is (uiteraard) een selfie of door een huisgenoot geschoten kiekje. Ook MEE DOEN? Mail resource@wur.nl of deel via #WURkfromHOME.