Foto Resource Ze vallen op, de liftenwanden in het oudere deel van de Leeuwenborch. De kleurige wanden, gemaakt van kleine steentjes, vormen een fraai mozaïek van verticale stroken. Op elk van de zeven bouwlagen zijn de kleuren anders. Van blauw tot oranjebruin, groen, rood en geel. Steeds twee kleuren per verdieping.
En het is dus een kunstwerk. Een werk ‘zonder titel’ van de conceptueel kunstenaar Hans Koetsier (1930-1991). Hij maakte het speciaal voor de in 1974 gerealiseerde Leeuwenborch. Maar de tijd knaagt aan het werk. Een halve eeuw gebruik van de liften heeft zijn sporen nagelaten.
Vochtschade
In de kelder van de Leeuwenborch is Zoltan Varro vandaag begonnen aan de restauratie. Niet zonder reden als eerste in de kelder: de schade is hier het ergst. Vooral de onderkant van de wand ziet er slecht uit. Door optrekkend vocht hebben tal van tegels losgelaten of staan op het punt van de muur te vallen.
‘Het vocht kan geen kant op’, legt Varro uit, ‘omdat de tegeltjes zijn gemaakt van glas. Mooi Murano-glas. Het vocht kan daardoor niet verdampen.’ Vervangen heeft daardoor geen zin. Ze zouden op termijn toch weer loslaten. Als oplossing is daarom besloten de onderste 30 cm van de tegels te vervangen door een roestvrijstalen plaat met luchtgaten.
Hans Koetsier wordt gerekend tot de internationale Fluxus-beweging, waartoe ook zijn wat bekendere collega’s Willem de Ridder en Wim T. Schippers behoren. Fluxus wilde kunst ontdoen van zijn verhevenheid en dichter bij het dagelijks leven brengen. De mozaïeken van Koetsier zijn niet alleen fraai, maar dienen ook als verdiepingsaanduiding.
Het is een wanddecoratie, gemaakt van heel mooi materiaal
Zoltan Varro, restaurateur
Varro noemt het mozaïek overigens nadrukkelijk geen kunst. ‘Het is een wanddecoratie, gemaakt van heel mooi materiaal.’ Dat Murano-glas wordt nog steeds gemaakt. Hij heeft zelfs exact dezelfde kleuren gevonden. In een doos liggen de vier kleuren voor de kelder en de begane grond, die de komende vijf weken onder handen worden genomen.
Kwijt
Oorspronkelijk was het kunstwerk van Koetsier overigens veelomvattender dan de mozaïeken. Hij maakte ook voor elke verdieping ronde gekleurde panelen die aan de muren waren bevestigd. Deze zijn evenwel bij eerdere renovaties zoek geraakt of weggegooid. Mogelijk omdat het niet als kunst werd herkend.
