Tekst en foto Linde klop Op de Wageningse campus spot je de mooiste mensen en de coolste outfits. In deze rubriek zetten we ze in de spotlights. Dit keer Joshua van Aswegen, bachelorstudent Environmental Sciences uit Zuid-Afrika.
‘Voor corona was ik een teruggetrokken persoon, iemand die graag in de menigte wilde opgaan en niet wilde opvallen. De kleding die ik droeg, leek eerder op een pyjama dan op een outfit en als ik een keer een simpel flanelletje aanhad, had ik het idee dat ik de grenzen van de mode opzocht. Maar toen kwam de hele wereld tot stilstand. Tijdens de lockdown begon ik te scrollen. Al snel werden TikTok-filmpjes mijn favoriete inspiratiebron voor mijn look. In die tijd kwam ik tot de ontdekking dat mode een vorm van kunst is. Kleding is een podium waarop je jezelf kunt presenteren en een manier om je persoonlijkheid te tonen aan de buitenwereld. Ik dook tweedehandswinkels in en ontdekte mijn ‘gave voor gebruikt’: de kunst van het eindeloos door rekken snuffelen op zoek naar precies dat ene kledingstuk dat nog mist in mijn kledingkast. Nu plan ik dagen van tevoren wat ik ga aantrekken en mijn grootste angst is dat ik iets aantrek wat ik al eerder heb aangehad.
Als kind moest ik een uniform dragen op school en nu is uniformiteit mijn grootste vijand. Mijn hele houding is veranderd sinds ik mij ben gaan kleden zoals ik nu doe. Ik voel me zelfverzekerder en ben extraverter. Plotseling werd ik omringd door mensen die net zo denken als ik, allemaal met een geweldige persoonlijkheid en kijk op mode. En hoewel ik het heerlijk vind als ik complimenten krijg over mijn outfit, is niets zo fijn als een eenvoudig ‘leuk shirt!’ van een vreemde. Maar wat ik nog het allerleukst vind, is om te zien hoe mijn jongere broer dezelfde metamorfose doormaakt als ik op zijn leeftijd. Tenminste, zolang hij van mijn spullen afblijft.’
