De Wageningse voetbalteams vertegenwoordigden Nederland op het EK. Eigen foto Het studenten-EK voetbal in Tirana, Albanië, zit erop. Wageningen University was voor het eerst aanwezig bij zowel het mannen- als het vrouwentoernooi. Aanvoerders Judith Alkema (dames) en Rijk Dersjant (heren) kijken met een goed gevoel terug op het toernooi én de heen- en terugreis.
Op sportief gebied zat het de dames niet mee, vertelt Alkema. ‘Bij de loting kwamen we terecht in een poule met Spanje en Portugal, de nummer één en drie van vorig jaar. Dat zijn bijna professionele teams met twee coaches, een eigen fysiotherapeut, en ga zo maar door. Sommigen van die spelers kregen ook betaald om mee te doen. We waren niet kansloos, maar je zag wel het verschil in niveau: elke kans die ze kregen, ging erin.’ Na twee verliespartijen konden de dames het in de strijd om de negende plek opnemen tegen andere ploegen die derde waren geworden in hun poule. ‘Op gegeven moment zeiden we toen: we willen gewoon lekker spelen. De laatste pot stond het 1-1 tot de laatste minuut. Die konden we winnen, maar toen kregen we in de laatste minuut een goal tegen. We hadden een beetje pech.’
We waren niet kansloos, maar je zag wel het verschil in niveau: elke kans die ze kregen, ging erin
Judith Alkema, aanvoerder van de dames
Ondanks het resultaat spreekt Alkema van een prachtige ervaring. ‘Je zit met z’n allen in zo’n hotel, dat voelde een beetje alsof je meedeed aan de Olympische Spelen, en er was een dikke openingsceremonie. Een van de lessen die ik hier wel uit trek voor Nederlands universiteitsvoetbal: het topsportklimaat mag meer worden gekoesterd. In Frankrijk spelen universiteitsteams elke paar weken een wedstrijd tegen elkaar. Daar is het écht een kampioenschap en doen ook profs mee. Ze nemen het veel serieuzer. En in Nederland heb je dan eens per jaar een voetbaltoernooi van een weekend. De organisatie in Nederland moet stukken beter wil je een kans maken.’
Kwartfinale
De heren ging het sportief gezien iets beter af, vertelt Dersjant. ‘We wisten van tevoren dat elke ploeg waarschijnlijk beter zou zijn dan wij, maar voetbal blijft voetbal. We hadden een strijdplan: het compact houden en dan uit de counter proberen te scoren. De eerste drie wedstrijden is dat goed gelukt.’ De heren wonnen van Duitsland, verloren van Polen en speelden gelijk tegen Albanië. Daarmee plaatsten ze zich voor de kwartfinale, die ze verloren met 3-0 van een andere Duitse ploeg. ‘Dat was ook wel terecht,’ vertelt Dersjant, ‘ze waren stukken beter en wonnen het toernooi ook.’ De heren werden uiteindelijk achtste van de zestien.
Over land
De keuze om over land naar Albanië te reizen, pakte goed uit. Dersjant: ‘Het doel van de busreis was om onze uitstoot te beperken, maar het was vooral ook heel erg leuk. De reis was al mooi en de busjes gaven ons de vrijheid om rond het toernooi meer van Albanië te zien. We zijn de bergen in geweest, naar het strand, een stuwmeer, enzovoort.’
Het voelt goed om aan onze waarden vast te houden en te laten zien dat je niet hoeft te vliegen
Alkema: ‘We kenden elkaar nog niet allemaal even goed als team, dus als je dan drie dagen met elkaar in de bus zit, bouw je snel een band op. De route door landen als Oostenrijk, Slovenië en Montenegro was ook fantastisch. Mooie berglandschappen, onderweg stoppen om te zwemmen in een meertje: het voelde bijna als vakantie. En het voelt goed om aan onze waarden vast te houden en te laten zien dat je niet hoeft te vliegen. Op Polen na waren alle andere teams namelijk met het vliegtuig gekomen. Wij hebben laten zien dat dit ook gewoon kan.’
Een kleine impressie van de reis en het toernooi. Foto’s door de teams zelf.
