Veel aanwezigen knipten een haarlok af in solidariteit met de protesten in Iran. Foto Luuk Zegers Het is druk bij de Solidarity for Iran-bijeenkomst in Forum op maandag 17 oktober. Als alle stoelen in het lokaal bezet zijn, nemen enkele bezoekers plaats op de grond, terwijl ze kijken naar de presentaties over wat er in Iran aan de hand is en luisteren naar protestliederen.
Voor de lezer die niet op de hoogte is wat context: in Iran wordt al wekenlang geprotesteerd voor meer rechten voor vrouwen en vrijheid. Aanleiding voor deze protesten is de dood van de 22-jarige Mahsa Amini. In september werd zij opgepakt door de moraalpolitie omdat ze haar hoofddoek niet goed zou hebben gedragen. Volgens ooggetuigen werd ze na de arrestatie mishandeld. Amini belandde in een coma; na drie dagen overleed ze. Sinds 26 september gaan mensen massaal de straat op, worden sluiers verbrand en knippen vrouwen haarlokken af. Het regime probeert de protesten met extreem geweld neer te slaan, met vele doden tot gevolg.
In Iran zijn vrouwen al crimineel als ze dansen, zingen, fietsen of iemand zoenen van wie ze houden
Terug naar de bijeenkomst. Een van de Iraanse initiatiefnemers leest een verklaring voor. ‘In Iran zijn vrouwen al crimineel als ze dansen, zingen, fietsen of iemand zoenen van wie ze houden. De overheid wil ons weren uit de maatschappij. Deze protesten gaan over vrouwenrechten, democratie en vrijheid.’ Volgens de spreker kunnen Iraniërs hun zorgen moeilijk publiekelijk uiten, omdat ze bang zijn Iran niet meer binnen te komen of dat hun familie in de problemen komt. ‘Sinds het begin van de protesten zijn minstens tweehonderd jonge mensen die vol in het leven stonden, vermoord. Minstens 28 van hen waren kinderen tussen 7 en 17 jaar oud. Honderden anderen zijn gearresteerd, gemarteld of verdwenen. Onze medestudenten in Iran zijn in levensgevaar.’
Sancties
Wat kunnen we hier doen? ‘Deel onze boodschap op social media en roep je overheid op om sancties op te leggen. Mensen die het regime steunen en hun familieleden genieten van hun vrijheid in het westen, terwijl mensen die om vrijheid roepen in Iran worden vermoord.’ De spreker verwijst naar de Canadese overheid, die sancties heeft afgekondigd waardoor 10.000 Iraniërs die banden met het regime hebben nooit meer Canada in mogen. ‘Onderschat je eigen impact niet.’ Ook WUR zou een statement moeten maken, vindt de spreker. ‘Dit is een internationale instelling. Spreek je uit. Onze medestudenten in Iran hebben ons nodig. En aan onze zussen en broeders in Iran: we staan naast jullie, we vechten met jullie.’
Als ze zo geobsedeerd zijn met ons haar, mogen ze het hebben!
Een van de manieren om solidariteit te tonen met de Iraanse vrouwen en Iraanse vrijheidsprotesten, is het afknippen van een haarlok. Aan het eind van de bijeenkomst pakken de organisatoren een schaar, knippen ze een haarlok af en stoppen die in een envelop. ‘Die sturen we naar de Iraanse ambassade in Den Haag. Als ze zo geobsedeerd zijn met ons haar, mogen ze het hebben!’ Applaus barst los en al gauw is het dringen bij de schaar.
Wegens veiligheidsoverwegingen zijn er geen foto’s gemaakt met mensen herkenbaar in beeld en worden geen namen genoemd.
