Column Sjoukje Osinga: What’s in a name

Niet alle mails aan Sjoukje O. zijn echt bedoeld voor Sjoukje O.

Toen mijn oudste zoon voor het eerst naar het kinderdagverblijf ging, kreeg ik aan het einde van de maand een rekening die er niet om loog. Ik schrok me een hoedje. Was die kinderopvang zó duur? Toen ik wat beter keek, zag ik bij de omschrijving de namen van drie meisjes Osinga staan. Osinga is mijn achternaam, maar zo heet mijn zoon niet. Ik was per ongeluk gekoppeld aan de kinderen van een andere WUR-medewerker die toevallig ook Osinga heet.

We zijn inmiddels bijna 25 jaar verder, maar nog steeds is het bedrieglijk eenvoudig om ergens de verkeerde naam aan te verbinden. Elke docent weet welke halsbrekende toeren je soms moet uithalen om de cijfers van je studenten op orde te houden. Vooral als je de cijfers moet combineren uit diverse deelcijfers die verschillend gesorteerd zijn.

Maar met zoiets alledaags als e-mailen kun je ook vrij gemakkelijk de mist in gaan. Zodra je de eerste letters intypt van iemands naam, verschijnen er onmiddellijk suggesties. Microsoft Outlook geeft je de namen van mensen met wie je onlangs nog gemaild hebt, aangevuld met de namen van anderen met een WUR-account – ook van mensen met wie je nog nooit gemaild hebt. Handig, je klikt iemand aan en het e-mailadres staat er al. Of onhandig, als je per ongeluk de verkeerde hebt aangeklikt.

Met zoiets alledaags als e-mailen kun je vrij gemakkelijk de mist in gaan

Zeker bij meerdere geadresseerden kan degene die er niet tussen hoort hier nog lang last van houden, want alle reply-all-reacties komen óók weer bij de verkeerde terecht. En het kan ook gebeuren dat iemand onbedoeld deelgenoot wordt van informatie die helemaal niet voor zijn/haar ogen bestemd is.

Ik kan erover meepraten. Sinds een maand of vier is er een WUR-medewerker, iemand die vrij hoog in de organisatiestructuur zit, die toevallig dezelfde voornaam heeft als ik. Toen ik een even hooggeplaatste afzender attendeerde op zijn vergissing, namelijk dat ik een andere Sjoukje ben maar dat ik de mail uiteraard zou deleten, kreeg ik vriendelijke excuses. De excuses waren opnieuw een reactie op dezelfde mail die ik net gedeletet had. Had ik hem wéér.

Sjoukje Osinga (55) is universitair docent bij Information Technology. Ze zingt alt in Wagenings kamerkoor Musica Vocale, heeft drie studerende zoons en kijkt graag met haar man vogels in de Binnenveldse Hooilanden.

Lees ook:

Leave a Reply


Je moet inloggen om een comment te plaatsen.