Onderweg met de tandem Twee maanden voordat masterstudent Yannick van de Klundert op uitwisseling zou gaan naar Noorwegen, kreeg hij een tandem cadeau. Jammer dat het ding nu een half jaar stil zou staan, vond hij. Zijn huisgenote kwam met de oplossing: waarom fietsen we niet samen op de tandem naar Noorwegen?
Tandem rijden was hij wel gewend, ook thuisthuis zit hij regelmatig samen met één van zijn vrienden op de fiets. Vandaar dat hij van zijn jaarclub een tandem kreeg voor zijn verjaardag. Al snel deed hij alles op het ding. Het idee van zijn huisgenote Moon van Asseldonk om een tocht van ruim duizend kilometer te fietsen, was dus niet zo gek. Een kwestie van de route plannen en bedenken wat je nodig hebt. ‘Van de vader van een huisgenoot konden we een karretje lenen om achter de tandem te hangen. Daar zit een tentje in, slaapzakken en onze bagage.’
Van de Klundert was eigenlijk al klaar met zijn master Climate Studies, maar had wel zin om nog wat verder te studeren. Een tweede master met bijbehorende thesis, dat zag hij niet zitten, maar een half jaar op Erasmus-uitwisseling naar Ås om nog wat vakken te volgen wel. Ås ligt in het zuiden van Noorwegen, een fietstocht van zo’n twaalf dagen met een paar overgangen per ferry. ‘We hebben ongeveer tachtig kilometer per dag gefietst. Meer was lastig met zo’n oude Sparta-tandem uit 1960. Hij is zwaar en je hebt nog best veel bagage eraan hangen. Het was af en toe wel pittig, vooral de heuvel op. Als we veel wind tegen hadden moesten we soms afstappen.’
Kippenhok
Helemaal zonder problemen verliep de reis niet. Op dag tien kregen ze een lekke band, en braken er een paar spaken af. De honderd euro die de fietsenmaker vroeg voor de reparatie was een flinke hap uit het budget. ‘Om geld te sparen besloten we zelf het wiel los te halen en weer terug te zetten. Maar we hebben hem denk ik niet helemaal goed teruggezet want honderd kilometer verderop liep het wiel vast. Natuurlijk waren we in de middle of nowhere en regende het keihard… We belden aan bij het eerste huis dat we zagen, maar die vrouw was niet erg behulpzaam. Uiteindelijk vond ik in het dorp verderop een leegstaand huis met een kippenhok. We hadden net besloten om in het kippenhok te gaan kamperen en de volgende dag een fietsenmaker te laten komen, toen we toch nog mensen vonden. Die bleken een stuk aardiger, ze boden hun kelder aan als slaapplek en die man kon ons wiel repareren.’
Eierlikeur
‘We hebben vooral heel veel leuke mensen ontmoet. Vaak als we ‘s avonds ergens aankwamen, dan waren we moe en vroegen waar de dichtstbijzijnde camping was. Heel vaak zeiden mensen dan: kom maar bij ons in de tuin. Op de derde dag in Duitsland wilden we ergens wat eten, toen we een oude vrouw tegenkwamen die zei: kom maar bij mij thuis zitten. Haar buurman kwam ook langs en die haalde meteen halveliters Weissbier tevoorschijn. We waren eigenlijk van plan nog wat verder te fietsen, maar daar kwam weinig van. De buurman gaf een rondleiding door zijn huis, bood ons een slaapplek aan in een hut in zijn tuin en kwam met eigengemaakte eierlikeur aanzetten, van zijn eigen kippen. We eten eigenlijk veganistisch maar hier hebben we een uitzondering voor gemaakt. Ik moet wel zeggen dat we de volgende dag iets langzamer fietsten. Maar na een uurtje trappen is de meeste brakheid wel weg.’
Van Asseldonk blijft nog een paar dagen in Noorwegen voor wat vakantie, maar moet dan weer terug naar Nederland. De tandem blijft achter. ‘Ik hoop dat ik tijdens de introductieweek iemand ontmoet die ook met de tandem op pad wil.’ En over een half jaar, fietst hij hem dan weer naar Wageningen? ‘Goeie vraag. Dan is het hartje winter. Ik weet niet of ik dan zin heb om terug te fietsen!’
