Je moet wát, tijdens zo’n lockdown. Ik volg nu al een tijdje de maandelijkse updates over het walviskadaver op Rottumerplaat. Dat is verrassend interessant en, ik geef toe, zelfs een beetje verslavend.
Rottumerplaat spreekt tot de verbeelding, in ieder geval bij mij. Het Waddeneiland is misschien wel het meest onbereikbare stukje Nederland: onbewoond en niet toegankelijk voor publiek. Eind november zag een visser dat er een dode dwergvinvis was aangespoeld. Normaal worden walviskadavers vernietigd, maar deze mocht blijven liggen. Sindsdien doet Wageningen Marine Research onderzoek naar de afbraak van het kadaver en de effecten op de omgeving. Met wildcamera’s volgen de onderzoekers welke aaseters er op het kadaver afkomen en één keer per maand varen ze naar het eiland om metingen te doen. Een paar dagen later verschijnt daar dan een verslagje van op internet (zoek op ‘Pilot Walviskadaver’).
Uit die verslagjes valt bijvoorbeeld op te maken dat het een tijdje duurde voordat aaseters interesse begonnen te tonen. De eerste foto’s van de wildcamera’s laten vooral passerende konijnen zien, maar vanaf half december verschijnen er ook eksters, kraaien, twee meeuwensoorten en een buizerd. Bij het bezoek in januari was er volgens de onderzoekers sprake van een ‘misselijkmakende geurbeleving’, maar in februari was dat alweer wat minder. Wel begonnen er toen vliegen op het kadaver af te komen. Ondertussen is het kadaver behoorlijk verkleurd en ingezakt, maar nog steeds grotendeels intact. Het hele proces van afbraak zal dus nog wel een tijdje duren.
Als het gaat over wetenschapscommunicatie en outreach is er vaak veel aandacht voor het verkopen van je verhaal. De maandelijkse updates over dit walviskadaver zijn juist zo aantrekkelijk door de afwezigheid van al te veel poespas.
Het duurde een tijdje voordat aaseters interesse begonnen te tonen in de walvis
Het is gewoon een lijst droge observaties en een fotoreeks van een stukje duin met een dode walvis: Rottumerplaat in de mist, Rottumerplaat als er sneeuw ligt, Rottumerplaat bij eb, Rottumerplaat bij vloed, Rottumerplaat bij nacht, Rottumerplaat overdag, oh kijk, er komt weer een ekster voorbij. Het is het enorm lekker om één keer in de maand even bij te lezen hoe het ervoor staat, daar op dat winderige, uitgestorven eiland. Júist nu we door de coronamaatregelen grotendeels thuis zitten. Het verslag van maart moet nog verschijnen. Ik kijk er nu al naar uit.
Vincent Oostvogels (25) zit in het eerste jaar van zijn promotieonderzoek naar biodiversiteitsherstel in de melkveehouderij. Hij droomt ervan om op een dag zelf een paar koeien te kunnen houden.