Blog: Stilstand en sleur

Het nieuwe normaal is bijzonder ongezellig. Een crisis klinkt veel spannender dan het is.
Bloggers

Gelukkig heeft blogger Geert van Zandbrink tijd genoeg om zijn zegeningen te tellen.

Om tien over half negen gaat mijn wekker, zodat ik om negen uur aan een bakje yoghurt en een glas jus d’orange kan zitten. Van de deurmat grijp ik in het voorbijgaan NRC.next mee, die behalve steun hier en tegemoetkoming daar niet veel bijzonders te melden heeft. Het grootste gedeelte van mijn aandacht gaat uit naar de briljante semantische keuzes in de dagelijkse column van Ilja Pfeijffer en Fokke & Sukke op de achterkant.

Zwanen en bloemen

Met een kopje koffie in de hand schakel ik daarna over naar de website van Resource, die kopt met het aantal zwanenkuikens in de Forumvijver en een bijzondere orchidee op de campus. We zullen inderdaad op zoek moeten blijven naar de mooie dingen in de wereld om ons heen, hoe krampachtig ook. Het nieuwe normaal is namelijk bijzonder ongezellig.

Braaf volg ik mijn vakken, maar de online colleges doen het lijken of ik een zomercursus volg. Stiekem verdwijnt met de campus een groot deel van het sociale leven. Mijn hoop dat ik de tentamens van periode 6 vast wel weer op de campus zou kunnen maken, vervloog toen ik op de Resource-website een bericht van Arthur Mol zag dat er in het nieuwe academisch jaar wellicht weer practica op de universiteit zouden plaatsvinden.

 Dit wordt een héél lange zomer en niet op de goede manier 

Lange zomer

Dit wordt een héél lange zomer, en niet op de goede manier. Normaal gesproken hunker ik vanaf het begin van periode 6 naar het einde, maar nu zal er met de zomervakantie niet eens zoveel veranderen. De grote golf van paniek, waarin de wereld op scherp staat, in survival mode, is inmiddels voorbij. Het plezier van de extra uren vrije tijd is er inmiddels ook wel af. Een crisis klinkt spannend, maar brengt nu vooral stilstand en sleur.

Aan de eettafel van mijn studentenhuis, waar we met zes mondige individuen wonen, valt het de laatste tijd steeds vaker stil. Na de maaltijd proberen we welwillend de avond in te vullen, maar de bordspellen zijn gespeeld, de gesprekken zijn gevoerd en de series zijn gekeken.

 De bordspellen zijn gespeeld, de gesprekken gevoerd en de series gekeken 

Uitzitten

Ik voel me gezegend dat ik in een studentenhuis woon waar nog altijd iéts gebeurt. Het volgen van de groei van de basilicum in de tuin en het turven van het aantal dagen lockdown op de woonkamermuur zijn de dagelijkse rituelen die ons laten zien dat er wel degelijk beweging in de wereld zit. In de stilte na de storm is het aanpappen tot er verbetering komt. Het enige wat je kan doen is proberen het niet al te erg te vinden.

Lees meer:

Leave a Reply


Je moet inloggen om een comment te plaatsen.