WhatsApp-groep
‘Ik wist dat er een grote disruptie aan zat te komen op onderwijsgebied door de uitbraak van het coronavirus,’ zegt Jessica Duncan, universitair docent Rurale Sociologie. ‘Vrijdagmiddag werd bevestigd dat alles online zou gaan, wat betekende dat we in een paar dagen tijd de overstap naar volledig online moesten maken.’
Het eerste wat Duncan deed, was een strategie ontwikkelen hoe ze informatie het beste kon delen met haar studenten. ‘Sommigen waren best ongerust—niet alleen vanwege het virus, maar ook vanwege hun opleiding. Dus ik gaf ze zoveel mogelijk informatie en we startten een WhatsApp-groep zodat we makkelijk kunnen communiceren.’
(Ban)aandacht erbij houden
Daarna kwam het onderwijsteam online bijeen om de online onderwijstools te testen. ‘We experimenteerden in het weekend en op maandag. We realiseerden ons dat het voor studenten moeilijk is om lange, van tevoren opgenomen colleges uit te zitten. Als ik op YouTube naar een college kijk, open ik na een paar minuten ook een nieuwe browser. Zo zijn de meeste mensen. Dus alleen maar praten en PowerPoint slides tonen, dat kon ik niet maken tegenover mijn studenten.’
Duncan wil dat haar studenten actief bij het college betrokken zijn. ‘Sommige studenten vinden het spannend om een vraag te stellen in de les, zelfs in de virtual classroom: iedereen ziet wat je schrijft. Dus om studenten te motiveren om deel te nemen, spraken we af dat als ze genoeg goede vragen stelden in de eerste helft van de les, ik me zou verkleden als een banaan voor de tweede helft. Niet omdat ik het leuk vind om me als banaan te verkleden—hoewel, het was best leuk—maar om studenten te prikkelen om de chatfunctie te gebruiken.’
De aanpak wierp zijn vruchten af, vertelt Duncan. ‘Ze deden gemotiveerd mee, dus moest ik voor de tweede helft mijn bananenpak aantrekken. Waarschijnlijk vonden de studenten het flauw, maar soms hebben we iets flauws nodig. Alles is zo serieus nu—en terecht—maar soms moeten we lachen.’
Structuur en een lach
Toch blijft de overstap naar alleen online een uitdaging, zegt Duncan. ‘Donderdag gaan we de eerste online discussiegroepen uitproberen. Studenten zetten hun webcam en microfoon aan en houden een soort discussie die normaal gesproken in het klaslokaal plaatsvindt. We hopen dat dit studenten ook motiveert. Verder ben ik aan het testen hoe het gaat om mijn kantooruren via Skype te doen.
Duncan’s onderwijsteam is daarnaast ook begonnen met het opnemen van korte kennisclips over de concepten en theorieën van het college. ‘Ik maak ze zelf met een PowerPoint tool waarmee je je eigen video’s kan opnemen over je slides heen. Korte clipjes van drie tot vijf minuten zijn goed lesmateriaal. En als we dit goed aanpakken, kunnen we ze volgend jaar opnieuw gebruiken. Dat zou heel mooi zijn!’
‘Mijn aanpak is om te proberen goed onderwijs te geven en te erkennen dat studenten op dit moment ongerust zijn. Het is een buitengewone situatie. En niemand weet wat er nu gaat gebeuren. Wat wij kunnen doen is duidelijke structuur bieden, goed onderwijs en een glimlach.’
Jessica Duncan is moeder van een tweeling van anderhalf jaar oud. ‘Ken je dat interview met de man en zijn kinderen die de kamer in lopen? Dat zou bij mij ook kunnen gebeuren. En dat is okee: ik denk dat studenten supervergevingsgezind zijn. En het is waarschijnlijk leuker dan alleen maar naar mij kijken.’