Foto: Sven Menschel Tekst: Angelo Braam
Ik dacht dat ik het afgelopen semester in het Midden-Oosten alles had meegemaakt, maar ik had het mis. Aan het einde van mijn verblijf in Jeruzalem, opende Saoedi-Arabië opeens haar deuren voor toeristen.
Resource-blogger Angelo Braam is terug in Nederland na zijn exchange in Jeruzalem. Sinds september vertelt hij over zijn ervaringen en blikt hij terug op die tijd.
Ik dacht dat ik het afgelopen semester in het Midden-Oosten alles had meegemaakt en gezien, maar ik had het mis. Aan het einde van mijn verblijf in Jeruzalem, opende Saoedi-Arabië opeens haar deuren voor toeristen en die kans kon ik niet laten lopen. Dus hier volgt een appendix op mijn Jeruzalem-verhaal. Een appendix over over twee weken Saoedi, een land dat veel minder gesloten blijkt dan verwacht.
Dit Midden-Oosten-semester stond in het teken van tal van dingen, maar hoofdreden om deze kant op te komen was Arabisch leren. Het onderwijs in Jeruzalem was helemaal top, maar korte gesprekken op straat bleven oppervlakkig of gingen snel in het Engels over. In Saoedi-Arabië was dit minder het geval en daarom de perfecte plek om eens te testen wat ik van zes maanden Arabisch had opgestoken. Liften bleek hét middel!
Saoudi’s bleken verrassend openhartig
Leegte
Saoudi is een gigantisch land, dus met korte ritten kom je nergens. Het land bestaat voor 95 procent uit woestijn en wordt gekenmerkt door leegte. Leegte waarin nog veel te ontdekken is. Ruige bergketens, kuddes kamelen en soms raffinaderijen in the middle of nowhere. Steden liggen vaak 400 kilometer uit elkaar en daartussen is alleen maar zand. Bij elke lift die ik scoor, zit ik vaak wel 5 of 6 uur bij iemand in de auto. Engels wordt er buiten de grote steden niet gesproken, dus kon ik niet anders dan mij zo goed mogelijk proberen verstaanbaar te maken in het Arabisch.
Zo gauw ik was ingestapt, kwamen de nieuwsgierige Saoedi´s met een waslijst aan vragen aanzetten: Wat voor werk doe je hier? Ben je getrouwd? Is de situatie in Israël echt zo erg? Na een half uurtje vragen beantwoorden en vertrouwen winnen, was het mijn beurt en liet ik mij informeren over zaken als het koningshuis, perspectieven op het veranderende land en de positie van vrouwen. Mensen bleken verrassend openhartig over deze thema´s. Wat hebben ze van mij als buitenstaander ook te vrezen?
Te snel
Ontmoetingen als bovenstaande hebben bergen inzicht opgeleverd, waarvan ik de details elders eens zal delen. Rode lijn: de gangbare gedachte dat de gewone man een hekel heeft aan het strikte regime dat het met mensenrechten niet zo nauw neemt, herkende ik niet. Het land verandert en mensen zijn optimistisch. Misschien verandert het zelfs iets te snel, vinden velen. Het conservatieve deel van de bevolking moet nog wennen aan het idee dat vrouwen autorijden en dat er in het openbaar concerten worden gegeven.
Voor mij was het openen van de deuren van Saoedi-Arabië een perfecte kans om het land te leren kennen. Het is zo lang off-limits geweest voor buitenstaanders. Dat ik mij verstaanbaar kon maken met mijn beginners-Arabisch en hierdoor nog veel meer over het land kon leren, bracht veel voldoening. Heb jij nog ideeën nodig voor een minor? Een nieuwe taal opent nieuwe wegen! Voor mij een motivatie om hard verder te studeren.
