Foto: Sven Menschel Vanaf september hield hij ons op de hoogte van zijn ervaringen. Nu is het tijd terug te blikken. ‘Waar wachten we op Nederland? Keur Trump´s deal af en zet een eerste stap richting échte onderhandelingen.’
Rakettenregens, een jaar zonder functionerende regering en een deal of the century die leidt tot een heropleving van spanningen. Dit is een handjevol gebeurtenissen uit mijn afgelopen semester in Jeruzalem. Het suggereert net als ander nieuws dat Europa vanuit Israël bereikt dat er van mooie en duurzame initiatieven geen sprake is. Een maandje “vrijwilligen” bij het Palestine Institute for Biodiversity and Sustainability (PIBS) geeft mij de gelegenheid om een ander geluid naar buiten te brengen.
Toen bioloog Mazin Qumsiyeh (68) met zijn vrouw Jessie in 2014 het PIBS oprichtte, hoopte hij een jongensdroom te vervullen door zich in te zetten voor de situatie in Palestina. Onder meer door het in kaart brengen van alle flora en fauna, het verrichten van conserveringswerk maar vooral ook door het bevorderen van bewustzijn over natuur en duurzaamheid. Voor gek werd hij verklaard, wie rijdt er nou het hele land door om slakken, spinnen en schorpioenen te onderzoeken als mensen niet eens een menswaardig bestaan hebben. Uitgelachen werd hij, maar in zijn missie bleek hij niet alleen te staan.
Zes jaar na dato is zijn project uitgegroeid tot een volwaardig onderzoeksinstituut en een natuurhistorisch museum met tal van activiteiten. Ze nodigen jongeren uit om te doceren over duurzaamheid (nee, de wind ruimt je afval niet op!). Ze begeleiden lokale boerengemeenschappen om biologische landbouw te bevorderen en wetenschappers onderzoeken de effecten van de Israëlische bezetting op Palestijnse natuur. Wat een Wageningse thema´s, wie had dat nou verwacht in Palestina?
Dat zijn publiek toeneemt, en het instituut voor jonge studenten met een passie voor het milieu een uitlaatklep biedt, is één van de meer hoopvolle verhalen uit het heilige land.
Wat het onderzoek laat zien, is dat het bouwen van muren en settlements een verwoesting van inheemse bossen met zich meebrengt en dat Israëlische industrie in bezet gebied geen rekening hoeft te houden met Israël´s eigen strenge duurzaamheidseisen. Deze en andere voorbeelden concluderen: de Israëlische bezetting is desastreus voor flora en fauna!
Het bovenstaande naar buiten brengen, heeft nog een lange weg te gaan, maar speelt zich niet alleen in de Palestijnse gebieden af. Mazin´s verhaal bereikt tienduizenden mensen via een mailinglist, maar ook bezoekt hij universiteiten en onderzoeksinstituten over de hele wereld om zijn verhaal te vertellen. Dat zijn publiek toeneemt, en het instituut voor jonge studenten met een passie voor het milieu een uitlaatklep biedt, is één van de meer hoopvolle verhalen uit het heilige land. Ze zijn er zeker, maar vaak erg goed verborgen.
Dat het beëindigen van de Israëlische bezetting niet alleen voor een menselijke bevrijding kan zorgen, maar ook voor een bevrijding van flora en fauna geeft in tijden van de Parijs-akkoorden incentive om ons als internationale gemeenschap extra in te zetten tegen de bezetting van Palestijns gebied. Waar wachten we op Nederland? Keur Trump´s deal af en zet een eerste stap richting échte onderhandelingen. Wanneer humane redenen niet overtuigend genoeg zijn, dan zetten we toch lekker in op de trend van duurzaamheid?