Geert van Zandbrink has almost completed his Bachelor’s in Economics & Governance. In February, he will continue his studies at the University of Amsterdam. Uit eigen ervaring weet hij dat roekeloosheid op de fiets vanzelf een keer goed mis gaat. Een blog over stoempen, schurken en Charles Darwin.
Het is een van de eerste dingen waarover ik schreef toen ik in 2017 begon met bloggen voor Resource: de wervelende stroom van studenten die vanuit het centrum richting de campus fietsen. Sindsdien is de Tarthorst omgevormd tot een fietsstraat – al is een deel van het rode wegdek recent verwijderd.
Het lijkt alsof met de fietsstraat is toegegeven aan de onvermijdelijkheid van de levensgevaarlijke studentenstoet, die zijn recht op voorrang baseert op het eeuwenoude principe van de tirannie van de meerderheid. Toch is de situatie er niet op vooruit gegaan; sterker nog, ik heb het gevoel dat het er alleen nog maar gevaarlijker aan toegaat.
En daar doe ik maar al te graag aan mee. Als wielerliefhebber stoemp ik gepassioneerd achter de bups aan. Afgelopen zomer heb ik echter ook de keerzijde van het wielrennen leren kennen: in een afdaling in Zuid-Frankrijk ben ik van mijn fiets gelanceerd, als een bal richting de basket. Wonder boven wonder heb ik er enkel schaafwonden en een gebroken duim aan overgehouden, maar ook: een levenslange behoedzaamheid in gevaarlijke verkeerssituaties.
Ik heb het gevoel dat het er alleen nog maar gevaarlijker aan toegaat. En daar doe ik maar al te graag aan mee
Op weg naar de campus zie ik dagelijks de opties van vergelijkbare scenario’s voorbijflitsen. Het begint zodra het peloton de Tarthorst probeert op te draaien. Toeters en bellen spreken elkaar tegen als de fietsers voorsorteren om linksaf te slaan, terwijl auto’s die rechtdoor gaan eigenlijk voorrang hebben.
Het stopbord voor de oversteek naar het fietspad langs de Churchillweg wordt zonder pardon genegeerd, waarop auto’s soms lange tijd stil moeten staan, terwijl ze volgens de verkeersregels zo door mogen rijden.
Om nog niet te spreken van het aantal fietsers dat door rood rijdt bij de Bornsesteeg en het aantal claxongeluiden dat dat dagelijks oplevert. Het is wachten tot het weer donker genoeg is voor het college van tien voor half negen, zodat de politie weer haar jaarlijkse moment kan nemen om aan de overkant in het duister de schurken op te vangen met een boete van 99 euro.
Vanuit mijn eigen ervaring als roekeloos fietser kan ik melden: het gaat vanzelf een keer goed mis. Dat moet dan maar de manier zijn om ervan te leren. Charles Darwin noemde het natuurlijke selectie, ik spreek liever van the hard way to learn. Ik zal voortaan een stukje behoedzamer op de fiets zitten, en ik kan anderen alleen maar op het hart drukken hetzelfde te doen.
Geert van Zandbrink studeert Economie en Beleid.