Foto Eva van der Graaf
Esther ziet zichzelf niet als een stresskip, maar een scriptie schrijven geeft haar wel wat spanning. ‘Als ik veel stress ervaar, ga ik sporten. Ik hou van hardlopen en voetballen. Als ik wil opladen, doe ik dat door te wandelen de natuur. Ik ben geen meditatiepersoon. Dat heb ik geprobeerd, maar ik heb het gevoel dat ik mezelf dan dwing om nergens aan te denken en dat lukt niet.’
Tussen haar bachelor en haar master heeft Esther een tussenjaar gedaan. ‘Ik wist nog niet welke master ik wilde doen en besloot met een vriendin te gaan reizen.’ In Australië was ze een tijdje au pair bij een gezin. ‘Ik diende vooral als helpende hand in hun dagelijks leven en voor de gezelligheid. Ik knuffelde met de baby en speelde met de oudere kinderen, een jongetje van 6 jaar en een meisje van 5 jaar.’
Hoe cliché het ook klinkt, door dat tussenjaar ben ik dichter bij mezelf gekomen
‘Hoe cliché het ook klinkt, door dat tussenjaar ben ik dichter bij mezelf gekomen. Je bent echt aan de andere kant van de wereld. Door het tijdsverschil is het contact houden met het thuisfront ook wat lastiger. Dat maakt dat je op jezelf aangewezen bent. Niet dat ik me eenzaam heb gevoeld, totaal niet, maar ik moest bepaalde keuzes wel echt zelf maken. Aan de andere kant kies je daardoor wel wat je zelf leuk vindt. Je hebt geen bevestiging van anderen nodig.’
Esthers plan is om na haar scriptie een pauze in haar studie in te lassen en een tijdje te gaan werken voordat ze op stage gaat. ‘Dan kan ik vast wat geld verdienen en solliciteren naar stages. Ik wil graag weer naar Australië.
Puur vanwege het land: de sfeer, de mentaliteit van de mensen en de mooie natuur. Waarschijnlijk wordt het een marketingstage bij een foodbedrijf. En als ze me daarna een baan aanbieden, zou ik misschien wel blijven.’