© Sven Menschel
Er waren tientallen kartonnen dozen, gereedschap en een korte uitleg (‘no blood on the tables please). Daarna konden de studenten die naar het Furniture Futures evenement waren gekomen zelf aan de slag om een lamp te maken van afvalmateriaal. De meeste aanwezigen waren op het evenement afgekomen omdat ze de behoefte voelden iets creatiefs te doen, zeker in deze zelfstudieweek.
De workshop was onderdeel van het evenement Furniture Futures, een samenwerking van de studenten van Circular Economy Student Hub (CESH) en StartHub Wageningen. Naast de worskhop was er ook een paneldiscussie. Het doel was om een gesprek op gang te brengen tussen verschillende groepen – studenten, meubelmakers, tweedehands winkels- over meubelafval: hoe zorg je ervoor dat het meubelgebruik duurzaam blijft als studenten continu verhuizen?
CESH wil overstappen van een lineaire economie naar een circulaire. Oftewel, naar een systeem waarin we niet altijd nieuwe grondstoffen aanspreken voor nieuwe producten, maar de al bestaande middelen steeds opnieuw gebruiken. Dit jaar koos CESH voor ‘meubels’ als thema om de circulaire economie te bespreken. Volgens mede-organisator Elke Sauter is dit een dringende kwestie, gezien het groeiende aantal studenten in Wageningen en de komst van nieuwe onderwijsgebouwen. CESH had vier sprekers uitgenodigd om mee te doen aan de discussie: Flokk Nederland (circulaire meubelmaker), Herso (maakt meubels van gebruikt hout), Emmaus Wageningen (tweedehands winkel) en de Forumbibliotheek (gebruikte circulaire meubels in hun renovatie)
.
Oplossing
Het panel besprak hoe consumenten tegenover duurzaamheid staan en de sprekers vertelden hoe zij hun steentje bijdragen een een meer circulaire economie. Zo vertelde Rick Ruigrok van Herso Houtbewerkers hoe zij al achttien jaar geen nieuw materiaal meer gekocht hebben. Petra Otten van de bibliotheek vertelde hoe ze bij de renovatie van de universiteitsbibliotheek aanwezige meubels opnieuw probeerde te gebruiken, meubels die niet meer bruikbaar waren aan circulaire kopers verkocht en een strikte eisenlijst hanteerde voor de nieuw gekochte meubels.
De deelnemers van het panel zagen een belangrijke mogelijkheid tot verbetering bij het einde-van-het-levenstadium; het moment wanneer meubels kapot zijn en weggegooid worden. Een oplossing die geopperd werd was om producten hierop voor te bereiden wanneer ze gemaakt worden: zorg ervoor dat sommige onderdelen vervangen kunnen worden in plaats van het hele product, en hergebruik het materiaal van de delen die weg worden gedaan voor iets nieuws. Dit geldt voor bedrijven, maar ook voor studenten.
Er is een lange weg te gaan voordat meubels deel uitmaken van een circulaire economie, aldus Sauter. Hoe verbind je bijvoorbeeld de verschillende spelers in het proces? Hoe koppel je al die initiatieven aan elkaar en zorg je ervoor dat het afval van de een de grondstof van de ander wordt? ‘Natuurlijk is het moeilijk om dit voor elkaar te krijgen’, aldus Sauter. ‘Maar het is mijn droom om een soort database te hebben.’