Vincent Oostvogels (22)
zoekt in zijn twee masteropleidingen Forest and Nature Conservation en Animal Sciences het kwetsbare raakvlak op tussen natuurbeheer en voedselproductie.
Een wolf die deze maand Nederland aandeed, eindigde nog onfortuinlijk: doodgereden en afgevoerd in de kofferbak van een Wageningse onderzoeker. Toch worden wolven in opiniestukken al gepresenteerd als natuurlijke oplossing voor ganzenschade. En eerder liet een woordvoerder van Natuurmonumenten – waarschijnlijk met de ledenaantallen van zijn vereniging in het achterhoofd – optekenen: ‘Zolang er geen wolven zijn, blijft herten afschieten nodig.’ Nu lijken herten me meer aan wolven gerelateerd dan ganzen, maar de onderliggende simplificatie is hetzelfde: de komst van een paar toppredatoren maakt menselijk ingrijpen in onze fauna overbodig. Het wordt graag geloofd.
In het liedje legt de familie op de trojka het af tegen de wolven. Met de bestemming al in zicht wordt ten slotte ook de vader verslonden. De werkelijkheid is natuurlijk dat het de wolven zijn die zijn opgejaagd. Eeuwenlang. En dat hebben ze al bij al nog best aardig doorstaan. Hun aanpassingsvermogen is fascinerend en het wordt enorm interessant hoe de Nederlandse natuur op hun komst zal reageren.
Maar dat een paar wolven de zwijnen van de akkers gaan houden of de herten bij de wegen vandaan? ‘Omsk is een mooie stad, maar net iets te ver weg…’