foto Shutterstock.com
Open onderhandelingen zijn de enige manier
‘De weken voor en rond het referendum waren emotioneel zwaar voor mij’, begint Alejandro Thérèse Navarro uit Catalonië. ‘Op 11 september, de Nationale Dag in Catalonië, werden veel protesten gehouden. Vanaf dat moment kwamen er meer dreigementen vanuit de nationale Spaanse regering en nam de spanning toe. Ik was bang dat er geweld zou uitbreken en op de dag van het referendum kon ik niets anders doen dan het nieuws volgen. Ik werd nog angstiger van de geluidsopnames en filmpjes die vrienden stuurden vanuit de stemlokalen. Gelukkig is de situatie nu redelijk stabiel geworden na een week van demonstraties.’
José Manuel Salvador: ‘Voor Spanjaarden die niet in Catalonië wonen, was de situatie niet zo dramatisch, maar sinds het referendum praten we er wel over bij elke gelegenheid. Internationale studenten vragen ernaar en er is een sterke behoefte onder de Spaanse studenten in Wageningen om erover te praten.’
Een punt van discussie tussen de vrienden is de onderdrukking door de nationale regering van Catalonië. Thérèse Navarro: ‘De gewelddadige interventie laat zien dat het geen optie is om de verhoudingen zo te houden als ze waren.’ Manuel Salvador: ‘Ik vrees dat de woede in Catalonië tegen de Spaanse regering uitgroeit tot haat tegen de rest van Spanje in het algemeen. Gewelddadige interventies zijn onder deze regering ook in andere regio’s voorgekomen, dus de Catalanen moeten het niet zo persoonlijk opvatten.’
De vrienden zijn het wel eens over de weg voorwaarts. Ze zijn beide fan van de nieuwe #Hablamos?– en #Parlem?-beweging. Dat betekent: zullen we praten? ‘In de afgelopen maanden is er een gebrek aan dialoog geweest, maar open onderhandelingen zijn de enige goede manier. Om daar aan te beginnen, gaan wij nu samen een biertje drinken.’
Alejandro Thérèse Navarro (rechts)
en José Manuel Salvador zijn masterstudent biotechnologie. Ze komen respectievelijk uit Catalonië en Extremadura, een andere regio in Spanje.