Alle studentenclubs in Wageningen missen iets essentieels, en dat is een collectief geheugen. Iedere 5 jaar is de hele populatie veranderd, waardoor niemand de oude discussies en standpunten nog kent. Dat is best grappig. Sterker nog, het is dé reden waarom algemene ledenvergaderingen lang duren en commissiewerk veel tijd kost. Niemand leert van de fouten uit het verleden, want niemand kent ze. De tijd dat we in de notulen doken om iets te achterhalen is vervlogen.
Een discussie die steeds terugkeert, is of we het verenigingsblad nog wel moeten printen. Want het kost bomen (maar dat boeit niet iedereen), niemand leest het en het scheelt een hoop geld. Verder weet ik het ook niet meer, maar om de zoveel tijd komt dit punt weer boven.
Niemand leert van de fouten uit het verleden, want niemand kent ze.
Net als de discussie over hoe veel geld er gereserveerd moet worden voor een diesviering. Sparen als studentenvereniging is not done, want de huidige leden spekken niet graag de kas om de nieuwe generatie van hun geld los te zien gaan. In de studentenraad werkt het net zo. De universiteit kan een aanpassing in de OER (onderwijs & examenregelement) ieder jaar opnieuw voorleggen aan de raad omdat die steeds wisselt en het collectief geheugen kort is. Grote kans dat een voorstel het een paar jaar later wel haalt.
Het gebrek aan een collectief geheugen zorgt er wel voor dat de discussies levendig blijven. Studeren is ervaren, en het herhalen van oude discussies kan een erg leerzame ervaring betekenen. Een beetje oefenen kan geen kwaad. Later als we groot zijn is het wél handig om te leren van oude discussies. In het bedrijfsleven en de wetenschap heb je een streepje voor als je de historie van de discussie alvast kent. Tot die tijd kunnen we zorgeloos oude discussies herhalen tot we een ons wegen. Alles voor een mooie toekomst.