‘Voor mijn stage wilde ik graag naar een Engelssprekend land, zodat ik niet acuut een nieuwe taal zou hoeven leren. Naar Ierland dus! In de praktijk wordt daar echter, naast Engels, ook Gaelic gesproken. Daarom zijn de plaats- en straatnaamborden ook tweetalig. De boeren die ik heb ontmoet spraken wel Engels, maar met zo’n sterk Iers accent dat ik er geen touw aan vast kon knopen als ze met elkaar spraken. Gelukkig probeerden ze tegen mij wel BBC-Engels te praten.
De stereotypen van Ierland werden wel bevestigd. Net als de Britten zijn Ieren verzot op thee en scones. Bovendien is er in elke straat wel een pub te vinden. Met de auto hoef je nog geen vijf minuten te rijden om een kasteel of ruïne tegen te komen. Met de auto, want Ierland is geen fietsland. Gelukkig kon ik een fiets lenen van iemand, want zelf fietste ik wel overal naartoe. Als het slecht weer was, had ik een back-upliftsysteem: carpoolen met ander Teagsc-personeel. Het openbaar vervoer is namelijk lang niet zo goed als in Nederland.
Mijn onderzoek ging over het effect van voerrestrictie op het gedrag van koeien. Het Ierse klimaat is uitermate geschikt voor veehouderij, doordat gras lekker doorgroeit. In de praktijk kunnen er echter ook voedseltekorten zijn. Vooral in de lente, als de koeien pas gekalfd hebben, komt dat voor. Naast de natuurlijke groeicyclus van het gras – de groei moet na de winter immers weer op gang komen – speelt het weer ook een rol. Het is vooral belangrijk de gevolgen voor het welzijn van de koeien te monitoren, omdat de koeien, anders dan in Nederland, bijna het hele jaar buiten staan. Naast de data-analyse was het meehelpen op het instituut erg interessant. Kalfjes wegen of middelbare scholieren rondleiden.
Van de Brexit heb ik weinig gemerkt, behalve dat de koers van de pond gunstig was. Hoe politiek en religie verweven zijn, vanwege de Ierse geschiedenis, is wel duidelijk. Gelukkig botsen de afstammelingen van de katholieke Ieren en protestantse Britten steeds minder. De vlag van het land, met haar groene en oranje strepen, refereert nog aan deze tijd, waarin het witte vlak de vrede tussen beide partijen vertegenwoordigt.’