Ik vroeg hem: ‘Waarom houd je geiten?’ Boer: ‘Geiten leveren me melk en vlees, maar vooral levensgeluk’. Ik: ‘Levensgeluk? Bedoel je een lekker geitenkaasje?’ Boer: ‘Nee, ze geven me nog veel meer! Zo was er eens een groepje jongeren “met een rugzakje” op mijn boerderij. Een van hen was blind en autistisch. Ze liepen door de stal, tussen de geiten door die in het stro lagen. Ik zag dat de autistische jongen zich ongemakkelijk voelde. Dat werd steeds erger, totdat hij opeens flipte. Hij viel op de grond, rolde door de mest en schreeuwde onverstaanbare woorden. De geiten sprongen geschrokken alle kanten op en bleven op een veilige afstand wachten op de dingen die komen gingen. De begeleiders van de jongen zagen het even aan en wilden ingrijpen.’
Dat hoefde echter niet, vervolgde de geitenhouder.
‘Een oude geit liep doelgericht naar de kronkelende jongen toe, ging naast hem staan en mekkerde uitnodigend. De jongen hoorde haar en voelde dat de geit zich tegen zijn lichaam aandrukte. Hij werd stil en voorzichtig bewoog hij zijn hand naar de voorpoot van het dier, ging omhoog naar de kop en aaide en krabde de geit onder haar kin. De geit mekkerde tevreden, duwde haar neus tegen zijn hoofd en knabbelde aan zijn oor zoals alleen geiten dat kunnen. De jongen begon te lachen en binnen een minuut was hij “gereset”. Hij stond op en liep de rest van de tijd glimlachend rond met het dier in zijn kielzog.’
De boer besloot: ‘Geiten geven me levensgeluk’.
Zou Martijn van Dam dat bedoelen met ‘gevoelsdieren’?
Kees van Veluw (57) is docent Permacultuur en netwerker biologische landbouw. Zijn visie haalt hij uit zijn werk met zowel Afrikaanse als Nederlandse boeren, zijn vrouw, drie zonen, hond en kippen.