Foto’s Sven Menschel
Sarina Versteeg, masterstudent Aquaculture and marine resource management
‘Sinds ik op de basisschool zat, weet ik dat ik hoogbegaafd ben. Op school was ik een onderpresteerder. Toen ik vanwege gewrichtsklachten in het ziekenhuis belandde, was er een oplettende dokter die vermoedde dat de oorzaak van het probleem niet fysiek was. Hij verwees me door voor een IQ-test. Sindsdien zijn mijn ouders en ik er veel mee bezig geweest om mij door de lagere en middelbare school te krijgen.
Ik merk vooral dat ik in brede zin nieuwsgierig ben en soms ontzettend gedreven en perfectionistisch kan zijn. Ik doe erg veel naast mijn studie. Maar ook tijdens college merk ik soms verschil met andere studenten. Ik verwerk de informatie sneller en ik heb minder stappen nodig. Soms heb ik aan één slide genoeg om de stappen A, C en F te maken. Als de docent dan rustig A, B, C, D, E en F gaat uitleggen, dan haak ik af. Ik kan me dan niet meer concentreren en ga op mijn mobiel kijken of iets anders doen.
Iemand die hoogbegaafd is, is vaak ook hoogsensitief. Dat is iets wat ik in mijn studentenleven wel merk. Een subtiele intonatie of verandering in lichaamshouding – dingen die niet iedereen opvallen – merk ik sneller op. Soms is dat handig, maar het kan ook lastig zijn. Bijvoorbeeld als iemand iets dwarszit en hij dit liever voor zich houdt.
Helaas zijn er veel vooroordelen. Wanneer je iemand vertelt dat je hoogbegaafd bent, denken mensen al snel dat je jezelf beter vindt dan anderen. Ze verwachten dat je alles in één keer snapt en alleen maar hoge cijfers haalt. Ik ben allang tevreden als ik mijn vakken in één keer haal, zolang ik maar veel naast mijn studie kan doen en daar mijn creativiteit kan uiten.’
Mensen denken al snel dat je jezelf beter vindt
Angelina Horsting, bachelorstudent Moleculaire levenswetenschappen
‘Ik duik niet zozeer diep in de studieboeken, maar zoek vooral veel dingen naast het studeren zelf. Dat is wel een verschil met de gemiddelde student. Studeren is voor mij meer een bijzaak dan een hoofdzaak. Mijn interesses zijn dan ook erg breed. Ecologie, economie, kunst. Ik zou bij wijze van spreken alles wel kunnen studeren. Dat maakt het lastig om keuzes te maken. Maar daarin merk ik ook het hoogintelligente aspect van hoogbegaafdheid. Het lukt mij om veel ballen tegelijk in de lucht te houden en veel dingen naast mijn studie te doen. Commissies, fotograferen en evenementen organiseren. Zolang ik er maar mijn creativiteit in kwijt kan. Niet iedereen begrijpt dat. Soms vinden mensen dat ik te veel doe en dan hebben ze direct een oordeel klaar.
Of mensen van mij weten dat ik hoogbegaafd ben? De mensen die mij goed kennen, denk ik wel. Ik ben er ook niet veel mee bezig. Het is naar boven gekomen toen ik jong was en ik vanwege allergieën vaak bij de kinderarts kwam. Die heeft het eens opgemerkt en toen is het balletje gaan rollen. Mijn moeder had al snel door dat ik anders was dan andere kinderen. Ik riep altijd dat ik me verveelde en dat ik op school niet genoeg leerde. Ik leek wel onverzadigbaar.
Soms speelt het wel een grote rol. Een tijdje geleden worstelde ik er erg mee dat ik geen balans kon vinden in alles wat ik deed. Ik kon geen nee zeggen tegen dingen. Hoewel mij agenda helemaal vol was, bleef ik actief dingen opzoeken. Dan helpt het me wel om te weten waar die drang vandaan komt en hoe ik daarmee om kan gaan.’
Ik riep altijd dat ik me op school verveelde
Teun Fiers, masterstudent Earth and environment en
Climate Studies
‘Ik vind hoogbegaafdheid een lastige term. Het klinkt alsof het alleen maar iets positiefs is en een soort status geeft. Maar eigenlijk is het zowel een voordeel als een beperking. In het onderwijssysteem is er maar beperkt ruimte voor creativiteit. Creativiteit wordt aangemoedigd, maar uiteindelijk moet het wel binnen de kaders passen. Er wordt je geleerd om in een bepaald patroon te denken, zodat je straks voldoet aan de test. Logisch, maar soms wel jammer.
Bij mezelf merk ik vooral dat ik goed ben in veel informatie tegelijk opnemen en dat aan elkaar koppelen. Ik leg verbanden die andere mensen niet zo snel leggen. Ook doe ik veel dingen naast mijn studie. Ik ben actief in de studentenraad, waar ik ook veel commissies doe. De activiteiten die ik in Wageningen doe, vind ik erg gaaf, maar ik merk wel dat het minder creatief is dan ik zou willen.
Dit jaar ben ik erg veel bezig met talentontwikkeling binnen Wageningen Universiteit: ik wil studenten mogelijkheden geven om zich optimaal te ontwikkelen. Mijn overtuiging is namelijk dat mensen iets moeten doen met hun hoogbegaafdheid, anders heb je er niets aan. Persoonlijk haal ik ook vooral voldoening uit het feit dat ik iets doe met mijn talenten, niet zozeer uit het feit dat ik ze heb.
Ik ben ervan overtuigd dat hoogbegaafdheid niet helemaal aangeboren is. Daarom weet ik ook niet of ik mezelf wel echt hoogbegaafd wil noemen. Een test die ik gedaan heb toen ik vijftien was, indiceerde van wel. Maar een deel heb ik toch te danken aan mijn omgeving. Mijn ouders hebben mij gestimuleerd om me te ontwikkelen naast school. Ze waren er trots op dat ik het meeste geoorloofde verzuim had doordat ik meedeed aan een wiskundewedstrijd en op uitwisseling ben geweest naar India.’
Het is zowel een voordeel als een beperking