Luchtfoto’s van een bananenplantage waarvan grote delen zijn verwoest door de Panamaziekte. Foto: Maricar Salacinas
Dit stelt een groep onderzoekers onder leiding van Gert Kema, onderzoeker bij Bio-interacties en plantengezondheid, in het wetenschappelijke tijdschrift PLoS Pathogens.
Kema’s team bekeek het erfelijk materiaal van Fusarium-schimmels uit onder meer Jordanië, Pakistan en de Filippijnen. Slechts een zeer klein deel van de genetische ‘letters’ bleek tussen monsters te verschillen. En dat terwijl in Indonesië, waar Fusarium van oorsprong voorkomt, een enorme diversiteit bestaat.
‘Alles wat tot nog toe aan voorlichting en quarantaine gebeurt, heeft gefaald’, zegt Kema. Zelf merkt hij dat van plek tot plek verschilt hoe serieus de voorzorgsmaatregelen zijn. Waar op sommige plantages alle auto’s en mensen worden ontsmet, gebeurt elders helemaal niets. ‘Een garantie voor verdere verspreiding.’ Uiteindelijk moet er een resistente bananenplant komen én teelt met meerdere variëteiten.
Infecties met Panamaziekte zijn desastreus voor commerciële bananenplantages. Aangezien overal hetzelfde niet-resistente ras Cavendish wordt gebruikt, sterven de planten massaal. Bovendien blijft de grond lange tijd ongeschikt voor bananenteelt omdat de Fusarium-schimmel ‘slapend’ in de bodem overleeft.
Fusarium oxysporum heeft zich inmiddels verbreid over het Midden-Oosten, Zuidoost-Azië, Oost-Afrika en Australië. De bananenplantages van Zuid-Amerika bleven tot dusver buiten schot. Besmetting lijkt echter een kwestie van tijd en landen met een grote bananenindustrie bereiden zich voor op infecties.