Uilen houden er tamelijk bijzondere eetgewoonten op na. De roofvogels slikken hun prooi, meestal muizen, in één keer door. Niet verteerbare delen worden daarbij niet uitgepoept, maar blijven in de maag zitten, vertelt Daan Drukker van het organiserende BOA (Biology Outdoor Association). ‘Op den duur vormt dit een slijmerige brok van haren, veren en botjes die door de uil wordt uitgekotst. Voilà, een uilenbal. Uit zo’n gedroogde bal kunnen we de botjes halen en zo bepalen wat de uil precies gegeten heeft.’
Schedel
Op deze avond liggen die brokjes zaligheid op plastic bordjes te wachten om uitgepluisd te worden. De sfeer is ontspannen. Biologiestudenten komen vooral uit interesse naar het evenement. Uilenballen pluizen is echter nog niet zo makkelijk. De botjes zijn breekbaar, het vergt een vaste hand en concentratie om ze uit de wirwar van veren en haren te pulken. Maar de beloning is groot wanneer een hele schedel uit de bal te voorschijn komt. Alle gevonden botjes mogen meegenomen worden naar huis. Voor de geduldige student volgt dan een nieuwe uitdaging. Uit de botjes een heel skelet reconstrueren.
Muizen herkennen
‘Maar dat is niet de enige reden waarom we dit doen’ zegt Rens de Boer, die ook bij de organisatie betrokken is. ‘Op waarnemingen. nl voeren we de gevonden diersoorten in. Ook voeren we in waar de uilenballen vandaan komen. Dat levert waardevolle informative op. Niet zozeer over de uil zelf maar vooral over de verspreiding van muizensoorten in Wageningen en andere delen van het land. Muizen zijn voor de mens namelijk lastig te spotten in de natuur. Gelukkig voor ons heeft de uil daar minder moeite mee.’