Werken als onderzoeker betekent vaak lange uren maken en daarom behoefte hebben aan een energieboost – vooral als je direct na het werk nog gaat sporten. Het gebeurt dan ook regelmatig dat een van ons ‘s middags naar de automaat loopt voor een ‘guilty snack’. Mijn favoriete snack is een Snickers.
Tot ze op een dag verdwenen waren. Zomaar, zonder waarschuwing en zonder uitleg. Wat was er wel? Rijstcrackers met een laagje chocolade. Maar dat was niet de enige verandering. De chips waren vervangen door hun gezondere, veel minder aantrekkelijke neefjes: linzenchips. Een collega en ik hebben ze geprobeerd. Hun slogan had moeten zijn: ‘We garanderen je dat je er maar een paar opeet’. Ze waren flauw, met een bittere nasmaak. Hetzelfde gebeurde met de winegums: de vervangers zijn zo vies dat zelfs een collega die er normaal geen genoeg van kan krijgen ze niet op at. Gesuikerde frisdrank? Ook weg. Ik besefte hoe erg ik het miste toen ik me op een middag duizelig voelde door een lage bloedsuikerspiegel en niets vond om dat te verhelpen.
De druppel? Linzencrackers met cacaopoeder. Niet te eten
Maar de druppel? Ook de rijstcrackers met chocolade verdwenen en werden vervangen door een nog ‘gezonder’ alternatief: linzencrackers bestrooid met cacaopoeder. Niet te eten. Ik vraag me af wat ons hierna te wachten staat: het vervangen van de echte melk in onze koffieautomaat (het gerucht gaat dat die van ons een van de laatste is met niet-veganistische melk)?
Ik zeg: genoeg is genoeg. Ik vind het niet erg om gezonde keuzes te krijgen. Ik vind het zelfs geweldig. Maar alles vervangen door louter zogenaamd gezonde alternatieven voelt als opdringen. We moeten zelf kunnen bepalen wat we eten. Na een gesprek met een paar collega’s waren we het erover eens dat keuzevrijheid altijd voorop moet staan bij een universiteit. Bovendien kunnen snacks zowel gezond als lekker zijn, met de perfecte balans tussen voedzaamheid en smaak.
Coralia Manzanilla Pech, onderzoeker bij de leerstoelgroep Fokkerij en Genomica (Radix)
Dank voor je ingezonden brief. Helemaal mee eens!
Is dit WUR-beleid of hoger?
Ben benieuwd wanneer WUR ook geen suiker meer mag verstrekken in de koffie-machine.
Maar gelukkig drink ik mijn koffie zwart…
Groet,
Theo
Haha in mijn studententijd noemden we dat ‘strafkoekjes’. Als je straf hebt krijg je zo’n koekje. Ik mis persoonlijk wel de carob koekjes die er toen waren, die waren wel lekker.
Een brief naar mijn hart. We kennen inmiddels allemaal de pijn als de peperdure stroopwafels, de enige snack in de hele machine die niet naar papier smaakt, wederom op zijn om vier uur ‘s middags.
En nu zijn wij wel sinds oneindig de beste universiteit van Nederland qua onderwijs, een Nobelprijs mist echter nog op het CV van de universiteit. En nu blijkt de kans daarop uitstekend te correleren met chocolaconsumptie: https://www.biostat.jhsph.edu/courses/bio621/misc/Chocolate%20consumption%20cognitive%20function%20and%20nobel%20laurates%20(NEJM).pdf. Of dat causaal is weten we natuurlijk niet, maar laten we het zekere voor het onzekere nemen, en de chocola terugbrengen.
De link geeft een foutmelding, maar ik ben – als chocoladeliefhebber – wel heel benieuwd naar het stuk. Wil je hem nogmaals delen?
dit is de link naar het artikel: https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMon1211064
In de moderne wereld mag een snackautomaat niet meer gewoon een snackautomaat zijn, maar is het een zoveelste middel om het gedrag van andere mensen te proberen te sturen.
Ik snap niet waarom de automaat moet altijd ongezond dingen aanbieden?
Heeft het lichaam ongezonde snacks nodig?
Of staat er in mensen hoofd een imago van de automaat alleen maar met guilty pleasure?
Als de snoepjes binnen in de buik, kunnen mensen gedreven om te sporten?
Is het een boodschap voor alle voedselbedrijven meer winst te halen door meer ongezonde snoepjes in de markt te brengen?
Zo herkenbaar, afgezien van de smaak want ik heb deze rommel nog niet geprobeerd.
Misschien kan de universiteit wat bezuinigen door deze automaten af te schaffen?
Hear, hear!