Foto Guy Ackermans Het afgelopen jaar hebben we een wisseling van de wacht meegemaakt met nieuwe leiders: een nieuwe rector, een nieuwe projectleider voor de AID, een nieuwe decaan en binnenkort een nieuw lid van de raad van bestuur die verantwoordelijk wordt voor de portemonnee van WUR. En dan zijn er nog allerlei andere benoemingen bij afdelingen die stilletjes hebben plaatsgevonden en uit de schijnwerpers bleven.
Helaas was er geen enkele vraag over de oneerlijke en ongelijke beloning van promovendi zonder contract
Wat betekenen deze leiderschapswisselingen? Openen ze de deuren voor progressieve verandering of versterken ze alleen maar de status quo? Ik heb met plezier samengewerkt met veel van de leiders die nu zijn opgevolgd en ik zag van dichtbij hun toegewijde visie op progressieve en verantwoorde verandering. Helaas heb ik weinig contact gehad met het bureau van de onderzoeksdirecteur – een situatie die moeilijk uit te leggen is. Misschien zorgt de eenzijdige focus op het verbeteren van de kwaliteit en efficiëntie van onderzoek, in combinatie met vertragingen bij het aanpakken van de ongelijke beloning van promovendi, voor een onwelkome omgeving voor studenten, waardoor de toegankelijkheid ervan verder wordt beperkt. Deze kloof komt duidelijk naar voren in de recente WUR 2025 PhD-enquête. Helaas was er geen enkele vraag over de oneerlijke en ongelijke beloning van promovendi zonder contract. In plaats daarvan richtte de enquête zich op procedures, de onderzoeksomgeving, de relevantie en rol van graduate schools, begeleiding en daarmee samenhangende uitdagingen. Hoewel de anonieme gegevens zullen worden geanalyseerd en de informatie zal worden gebruikt om het WUR-promotieprogramma te verbeteren, blijven de echte en diepere structurele problemen onaangeroerd en worden ze verre van opgenomen in een kritische agenda.
Er is weliswaar een wisseling van de wacht geweest, maar als de WUR zich echt inzet voor het tot stand brengen van verantwoorde veranderingen, dan moet de leiderschapsoverdracht gepaard gaan met een oprechte betrokkenheid bij degenen die het meest worden getroffen – met name PhD-studenten die te maken hebben met systemische uitdagingen. De verwachte verandering moet meer zijn dan een symbolisch; ze moet inclusief, responsief en realistisch zijn. Zonder dat blijft de status quo de orde van de dag.
