Foto Guy Ackermans Nu mijn studie in Wageningen er bijna opzit, begint de onvermijdelijke vraag, die al een tijdje door mijn hoofd spookt, steeds meer ruimte in te nemen: wat heb ik deze twee jaar laten zien? En wat heb ik geleerd? Het zijn gewichtige overpeinzingen.
Maar terwijl ik dit typ, kijk ik uit mijn raam en zie ik een strakblauwe lucht. Dunne witte wolken drijven voorbij en de ochtendzon laat de rimpelingen in de vijver buiten schitteren. Een wilde eend zwemt voorbij, zijn blik dromerig (naar mijn mening) starend in de verte. Vandaag is een dag om van de zon te gaan genieten en niet om terug te kijken of te worstelen met zware vragen.
Meteorologisch gezien is de herfst begonnen. De winter zit ons op de hielen. Maar na een paar flinke regendagen is het vandaag onverwacht zonnig. En hoewel ik het niet bepaald warm vind, is het een prachtige dag. Ik kan niet wachten om ervan te gaan genieten, gehuld in vele, vele warme laagjes.
Ik wikkel mijn sjaal wat strakker om mijn schouders en realiseer me dat ik – ten onrechte – nooit eerder blij ben geweest met de herfst
Terwijl ik door mijn buurt loop en me verwonder over hoe groen het nog is, piept het zonlicht door de bladeren. Een stevige wind wiegt de takken en er vallen vlekjes schaduw voor mijn voeten op de grond. Binnenkort zal de wind de bladeren van de bomen plukken en zullen onze straten overspoeld worden door warme gele, bruine en oranje herfstkleuren. Ik wikkel mijn sjaal wat strakker om mijn schouders en realiseer me dat ik – ten onrechte – nooit eerder blij ben geweest met de herfst.
Meestal ben ik zo aan het balen dat de zomerwarmte verdwijnt, dat ik de herfst – de zachte overgang naar de troosteloze winter – niet waardeer. Dit seizoen is alsof je je tenen in het water steekt voordat je erin springt, vooral in deze eerste herfstweken waarin de zon nog volop schijnt en je nog buiten kunt lunchen. De heide staat nog prachtig in bloei en de struiken langs de weg zitten vol met bessen. En ik kijk uit naar de winterse maaltijden. De markt ligt al vol met vrolijk oranje pompoenen voor warme wintersoep en misschien zelfs een risotto! En nu het weer minder fijn wordt om buiten te sporten, is er meer tijd voor bordspellen, films of puzzels.
Terwijl mijn harige bosbuurman de eekhoorn eikels aan het verstoppen is in de tuin, haal ik mijn winterkleren tevoorschijn en mijn daglichtlamp en vitamine D-supplement (onderdeel van de starterskit voor internationale studenten, haha).
De natuur In deze overgangsweken laat de natuur ons langzaam wennen aan de middagen in de winter, wanneer het koud is en om 16.00 uur donker. Misschien moet ik dit jaar het ritme en het tempo van de natuur volgen.
Ananya Doraswamy is masterstudent Communication, Health and Life Sciences uit India. Ze houdt van rustige dagen met veel tijd om naar de wolken te kijken en bomen te bewonderen. Ze geniet van drukke, multiculturele keukens waar veel te eten is en waar de verhalen voor het oprapen liggen.
