Foto Guy Ackermans Toen ik na mijn eerste zomervakantie in India, terugkwam in Nederland, voelde het alsof ik op de resetknop van mijn leven had gedrukt. Ik had wekenlang genoten van mijn moeders eten, van de eindeloze familieroddels en van de luxe om niets te hoeven doen. Thuis werden familiediscussies op vol volume gevoerd, werd ik wakker van het getoeter in de files en vroeg niemand me ooit om een afspraak te maken voor een fietsreparatie. En toen – bam – was ik terug in Nederland en haalde ik het slot van mijn fiets alsof er niets was veranderd. Maar natuurlijk was alles veranderd.
Het eerste jaar in Nederland had me al veranderd. Toen ik voor de zomervakantie terugkeerde naar India, was ik niet meer dezelfde persoon die een jaar geleden was vertrokken: de wegen leken chaotischer en lawaaieriger, het eten pittiger en mijn familieleden meedogenlozer in het vragen naar mijn ‘toekomstplannen’. Zelfs de tijd voelde anders.
Maar India verlaten was moeilijker dan de eerste keer. Een jaar geleden ging het om avontuur en een nieuw begin; nu ging het om het achterlaten van het comfort dat ik net had herontdekt; om afscheid nemen van huisgemaakte maaltijden; om de gezelligheid met neven en nichten. Zelfs de korte riksja-rit voelde zwaarder. Op het vliegveld nam ik het ene leven mee in mijn koffer terwijl ik het andere leven betrad.
Terug in Nederland zag alles er vertrouwd uit, maar toch een beetje vreemd
Terug in Nederland zag alles er vertrouwd uit, maar toch een beetje vreemd. Fietsers zoefden rustig en beheerst voorbij, er waren geen files. Fijn toch? Maar toen kwam de realiteit van de supermarkten met zelfscankassa’s die beschuldigend piepen, de Nederlandse flauwe broodjes en de e-mails die sneller binnenstroomden dan ik kon verwerken.
Vreemd genoeg voelt het ook prettig om weer in dit ritme te komen. Overal naartoe fietsen voelt niet langer exotisch, maar normaal. De Nederlandse directheid waar ik vroeger van schrok, vind ik nu fijn. Ik betrap mezelf er zelfs op dat ik zonder na te denken ‘lekker’ zeg.
Dus ja, ik ben terug op het Nederlandse honk. Het is niet altijd gemakkelijk, het is vaak verwarrend, maar het is ook het mooie van dit dubbelleven: India in mijn hart, Nederland in mijn agenda.
En eerlijk gezegd? Die mix is de ‘lekkerste masala’ die er is.
Arohi Natu is een tweedejaars masterstudent Food Technology uit India. Ze is creatief en probeert graag nieuwe dingen uit. Ze houdt van koken, zingen, schilderen en nieuwe plekken ontdekken.
