Foto Guy Ackermans In juni 2025 werd het in Nederland maar liefst 36 graden Celsius. Ik realiseerde me – ironisch genoeg – iets ijzingwekkends: Nederlandse zomers zijn niet meer zo leuk; ze zijn too hot to handle.
Vroeger romantiseerde ik de Nederlandse zomer: een aangename 22 graden, fietsers die door zonovergoten straten rijden en terrassen vol met mensen met een biertje in de hand. Maar dit jaar? Mijn zonnebrandcrème kon het niet bijbenen. Mijn concentratie ook niet.
Als student betekende de zomer altijd lange avonden buiten in het park en studiepauzes zonder schuldgevoel. Dit jaar betekent het zonnebrand na 10 minuten buiten, smelten op een bureaustoel en studeren als doorzettingstest.
Ik ben nota bene opgegroeid in India, waar de temperatuur in de zomer regelmatig boven de 45 graden Celsius uitkomt. Maar deze Nederlandse hitte? Die is anders. Die kleeft aan je huid, weigert te wijken en zorgt ervoor dat elke kleine kamer aanvoelt als een snelkookpan. En dat Nederlandse gebouwen zijn ontworpen om warmte vast te houden alsof het nationaal erfgoed is, helpt ook niet mee.
Dat Nederlandse gebouwen zijn ontworpen om warmte vast te houden alsof het nationaal erfgoed is, helpt ook niet mee
Ook Nederlandse huizen zijn meestal niet berekend op hitte, het zijn net sauna’s met ramen. Geen plafond- of vloerventilatoren, geen ramen die tegen elkaar openstaan, alleen dikke, plakkerige lucht. Na een paar slapeloze nachten en zweterige middagen waarin ik probeerde te studeren, kocht ik een ventilator. Hij is luidruchtig en lomp, maar hij is de held van mijn zomerse overlevingspakket.
Ik was psychologisch niet voorbereid op dit weer. Door de klimaatverandering is wat vroeger een perfecte zomer was, veranderd in een klimaatstresstest. Het ene moment regent het pijpenstelen –alsof we in het moessonseizoen zitten – en het volgende moment neemt de zon keihard wraak en veranderen de doorweekte straten in stomende ovens. Die onvoorspelbaarheid is net zo vermoeiend als de hitte zelf.
Voorlopig houd ik mijn waterfles vol, zoek ik naar studieplekken met airconditioning en dagdroom ik over zomers die niet aanvoelen als Delhi in mei. Als klimaatverandering een gerecht was, zou ik zeggen dat het extra pittig wordt.
Arohi Natu is een eerstejaars masterstudent Food Technology uit India. Ze is creatief en probeert graag nieuwe dingen uit. Ze houdt van koken, zingen, schilderen en nieuwe plekken ontdekken.
