Stel je toch eens voor dat je een persoonlijke assistent zou hebben die van jouw online vergaderingen een aantrekkelijk opgemaakt verslag maakt met daarin een samenvatting, een lijstje van de belangrijkste thema’s, besluiten en actiepunten, en waarbij betrokken personen correct met naam en toenaam genoemd worden. Je hoeft er zelf niet eens bij te zijn.
Zo’n assistent bestaat, en hij heet Read.AI. Het is een AI-bot, een stukje software dat je bij je Teams-account kunt installeren. Je kunt hem Teams-meetings laten bijwonen die in je agenda staan. Hij kan gesproken en geschreven taal verwerken, ook in het Nederlands. Je kunt hem zo instellen dat niet alleen jij, maar alle deelnemers van de vergadering het verslag per kerende post in hun mailbox krijgen. Makkelijk toch?
Makkelijk zeker, maar misschien toch niet zo handig.
Ineens stonden gevoelige details van een lopend onderzoek in een verslag dat ook al rondgestuurd was.
Omdat het verslag niet gecontroleerd is op fouten. Omdat het wellicht gevoelige informatie bevat die er eigenlijk niet woordelijk in had moeten staan. Omdat je nooit meer ongedaan kunt maken dat het in veelvoud onder alle deelnemers verspreid is. En omdat je er donder op kunt zeggen dat dat verslag nu niet alleen in ieders inbox ligt, maar ook op de server staat die deze AI-bot runt.
Uiteraard is dit een vrij dramatische voorstelling van zaken, maar het zal je maar gebeuren. Ik sprak een collega (van een andere universiteit) die bovenstaande meemaakte. Ineens stonden gevoelige details van een lopend onderzoek in een verslag dat ook al rondgestuurd was – een menselijke notulist zou die informatie veel zorgvuldiger opgeschreven hebben. De gratis versie van Read.AI bleek geïnstalleerd te zijn door een postdoc die allang elders verkeerde, maar die nog op de verzendlijst voor deze meeting stond. Bij navraag schrok hij zich overigens een hoedje, hij was zich van geen kwaad bewust.
Read.AI presenteert zichzelf als ‘transparant’, want er gebeurt immers niets wat je niet zelf hebt ingesteld? Uiteraard. Maar hoeveel mensen klikken bij installatie van een app niet overal snel doorheen? Daarbij moet de bot altijd toestemming krijgen om een meeting bij te wonen. In dit geval had de menselijke gastheer bij aanvang van de vergadering zonder nadenken op ‘admit’ geklikt toen de bot zich aandiende tussen alle andere aanwezigen, en hup, de toestemming was verleend.
Zo gemakkelijk gaat dat dus.
Sjoukje Osinga (57) is universitair docent bij Information Technology. Ze zingt alt in het Wageningse kamerkoor Musica Vocale, heeft drie studerende zoons en kijkt graag met haar man vogels in de Binnenveldse Hooilanden.