Shevani Murray (r) met EU-raadslid Irene Montero. Eigen foto Sinds woensdagochtend zit ze er, op de stoep van het Europees Parlement. De laatste keer dat ze iets heeft gegeten, is zes dagen geleden. De Wageningse promovenda Shevani Murray (30) is in hongerstaking gegaan om actie tegen Israël af te dwingen. ‘Mijn honger is een keuze, die van de mensen in Gaza al maanden niet.‘
Ze heeft een beetje hoofdpijn en af en toe een rommelende maag. Maar ze voelt zich nog prima, zegt ze, op dag zes van haar hongerstaking. ‘Dat hongergevoel vervliegt ook weer. Af en toe tril ik wat, maar ik heb nog energie genoeg, hoor’, aldus een opgewekte Murray donderdagmiddag. Ze drinkt alleen water met elektrolyten, om haar energie enigszins op peil te houden.
Op dat moment is ze al ruim twee dagen in hongerstaking. Sindsdien zit Murray iedere dag op de stoep van het Europese Parlement. Ze hoopt in contact te komen met Europarlementariërs die zich hard willen maken voor haar oproep om het handelsverdrag van de EU met Israël te beëindigen.
De plek van haar protest is niet willekeurig gekozen. Eind vorige maand maakte de EU bekend het handelsverdrag tussen de EU en Israël te herzien vanwege de mensenrechtenschendingen en de catastrofale situatie in de Gazastrook. De herziening van dit verdrag staat de komende dagen bij het Parlement op de agenda. ‘Toen ik dat in het nieuws hoorde, dacht ik gelijk: dat is het. Dit is het haakje dat ik nodig heb om in actie te komen.’
Angst voor de politie
Demonstreren is niet helemaal vreemd voor Murray, die opgroeide in Brussel. Thuis in Wageningen nam ze wel eens deel aan een demonstratie om aandacht te vragen voor de situatie in Gaza. En ze stond een keer op de A12. Maar een hongerstaking? ‘Ik was een beetje zoekende in hoe ik geweldloze ongehoorzaamheid kon toepassen, toen ik hierover hoorde. Daarbij moet ik ook eerlijk zeggen dat ik niet goed ben in confrontaties, en ik de politie nogal angstaanjagend vind’, legt ze uit.
Voor mij is dit een keuze; ik kan weer eten wanneer ik dat wil. Maar de Palestijnen sterven aan hongersnood.
Shevani Murray
‘Op deze manier, door in hongerstaking te gaan, doe ik niemand iets aan behalve mezelf. En misschien nog wel het belangrijkste vind ik de parellel met de honger die nu geleden wordt in Gaza. Voor mij is dit een keuze; ik kan weer eten wanneer ik dat wil. Maar de Palestijnen sterven aan hongersnood.’
Dus vertrok Murray samen met een Wageningse huisgenoot – die níet meedoet aan de hongerstaking – naar Brussel. Samen met hem en andere sympathisanten zit ze iedere dag van 8 uur ’s ochtends tot 6 uur ’s avonds op de stoep van het parlement.
Slapen doet ze bij haar ouders, verderop in de stad. ‘Ik heb die luxe dat ik ’s avonds gewoon een plek heb om naar toe te gaan, maar realiseer me heel goed dat de meeste Palestijnen inmiddels geen dak meer boven hun hoofd hebben.’
Een week, of langer?
Hoelang Murray van plan is om in hongerstaking te blijven, is nog niet zeker. ‘We blijven minstens een week. Dat hebben we ook vanaf het begin tegen elkaar gezegd. Maar ik moet zeggen dat nu ik hier ben, ik het gevoel heb dat we eigenlijk langer zouden moeten blijven’, spreekt ze haar gedachtes hardop uit. En tegelijkertijd: ‘Het is niet mijn bedoeling om zo lang te blijven dat het gevaarlijk wordt voor mijn gezondheid; ik wil niet in het ziekenhuis belanden hierdoor.’
We blijven minstens een week. Maar ik moet zeggen dat nu ik hier ben, ik het gevoel heb dat we eigenlijk langer zouden moeten blijven.
Shevani Murray
Om te voorkomen dát het gevaarlijk wordt, staat Murray in contact met een lokale huisarts. ‘In een ideale wereld had ik misschien een check-up moeten doen voordat ik stopte met eten, maar dat hebben we niet gedaan. Ik ben wel een paar dagen van te voren minder gaan eten en gestopt met koffiedrinken. Misschien heb ik die hoofdpijn dus wel niet van de honger, maar van het afkicken.’
Om steun te genereren voor haar actie, is een Instagram-pagina gestart. Op een online petitie zijn de eerste paar honderd handtekeningen binnengekomen.
Bron: De Gelderlander/Rosa de Buisonjé
