Tekst Machteld van Kempen
WUR is zeer divers; er werken en studeren honderden internationals. In de rubriek Meanwhile in vragen we een van hen te reageren op een gebeurtenis in het thuisland. Dit keer vertelt masterstudent Anett (23) over de toenemende spanningen tussen Rusland en Estland.
‘Op dit moment zijn de spanningen tussen Rusland en Estland erger dan ooit, zeker sinds Trump president is. Zijn onderonsjes met Poetin zorgen voor veel onrust. Daarom is ons defensiebudget opgehoogd, een van de hoogste per hoofd van de bevolking in Europa. Ik zie de polarisatie ook thuis toenemen: sommige Russisch-sprekende inwoners zijn openlijk pro-Poetin, wat ik erg zorgelijk vind omdat dit betekent dat ze niet voor Estland zullen vechten.
‘Ik ben in een vrij Estland geboren, maar op school werd er wel aandacht besteed aan de Russische bezetting.* Die periode – en de dreiging van een nieuwe bezetting – is overigens nog steeds merkbaar aanwezig: er geldt een dienstplicht voor mannen en ook ik had op de middelbare school een week lang training in schieten, overleven en eerste hulp bieden. En de meeste huishoudens hebben noodpakketten in huis. En mijn oma zei altijd: ‘Ga naar Finland als er oorlog uitbreekt’. Dit voorbereid zijn is heel normaal in Estland. De oudere generaties zoals die van mijn oma weten nog hoe het was vóór de onafhankelijkheid. Zij kende bijvoorbeeld mensen die naar Siberië zijn afgevoerd. En ook al heb ik de periode van bezetting niet zelf meegemaakt, de angst ervoor heb ik wel geërfd. Die is er altijd, stilletjes en verlammend. Sommige vrienden aarzelen om een gezin te stichten, terwijl Estland een geweldige plek is om kinderen groot te brengen. Maar met onze ‘vriendelijke buur’ vragen we ons af of we niet beter kunnen wachten of verhuizen?
‘Nu ik in Nederland woon, zie ik hoe verschillend de ervaringen met oorlog zijn. De meeste Europeanen maken zich niet dagelijks zorgen over oorlog en hebben geen noodvoorraden. Maar wij voelen altijd angst. De NAVO geeft hoop, maar toch is er altijd twijfel: zouden andere NAVO-landen echt een oorlog riskeren voor ons? Als Rusland ook maar een deel van Oekraïne weet te bemachtigen, wat staat ons dan te wachten?
‘Ik houd van Estland, maar ik ben geen vechter. Als er oorlog uitbreekt, wil ik wel als hulpverlener bijdragen, maar ik ben niet degene die het land gaat redden; ik ben te bang om dood te gaan. Het gevoel te willen vluchten, zit me dwars. Maar het is overlevingsdrang, geen gebrek aan loyaliteit. Dit zijn angstige tijden. Toch probeer ik hoop te houden. Dat moet.’
*Estland werd in de jaren ’40 van de vorige eeuw bezet door Rusland en werd in 1991 weer onafhankelijk.
