Commentaar van Pipiet Larasatie uit Semarang. Zij volgt een cursus (Market Access for Sustsainable Development) aan het‘Centre for Development Innovation’.
‘Er waren al langer geruchten dat je maagd moet zijn om bij de politie te kunnen. Maar niemand wist het zeker, of althans niemand die ik ken. Dat het nu in de openbaarheid komt, heeft er mee te maken dat de politie de laatste tijd veel vrouwen opleidt. Terecht, want op het moment werken er bijna alleen mannen.
Een politiechef heeft verklaard dat die test moet voorkomen dat ze prostituees aannemen. Dat is geen plausibele reden, ze kunnen beter iemands achtergrond checken. De chef zegt ook dat de uitslag van de test geen invloed heeft op de beslissing om iemand al dan niet toe te laten. Maar waarom doen ze het dan? Formele verklaringen wijken nog wel eens af van de feiten.
Maagdelijkheid wordt in Indonesië gezien als een indicatie voor een goed karakter. Een jonge vrouw hoort maagd te zijn, want vrije seks is een zonde. Dat is een religieuze norm die stilzwijgend breed wordt geaccepteerd. Religie speelt een grote rol in Indonesië. Het is bijvoorbeeld ook nog steeds een taboe om over seks te praten. Zelfs met mijn vriendinnen heb ik het daar niet over.
Natuurlijk wil ik niet dat slechte mensen agent worden, de politie is al corrupt genoeg. Maar ik ben het oneens met een criterium dat niet voor mannen en vrouwen kan gelden. Hoe moet je een man testen? Ze kunnen veel beter een psychologische test afnemen.
Ze moeten vrouwen niet afschrikken bij de politie; wat extra empathie zou goed van pas komen. Veel vrouwelijke slachtoffers van seksueel geweld durven bijvoorbeeld niet naar de politie te gaan. Ze schamen zich om hun verhaal te vertellen tegenover mannelijke agenten.’