© Shutterstock Dat bepleit Susan Boonman in haar proefschrift Rethinking Wildlife Management, dat ze onlangs verdedigde. Mens en dier moeten manieren vinden om naast elkaar te leven in plaats van tegenover elkaar. En dat kan, volgens Boonman, door elkaars gedrag en de interacties tussen mensen en wilde dieren beter te begrijpen.
Getallenpolitiek
Het huidige wildbeheer is volgens Boonman star, statisch en gebaseerd op controle. ‘Het draait allemaal om aantallen. Het is getallenpolitiek op basis van aannames over voedselbeschikbaarheid en kans op conflicten. Dat levert een gewenst aantal dieren op en alles wat meer is wordt afgeschoten. Maar zwijnen, wolven of beren zijn geen objecten, het zijn individuen met geheugens en lerend vermogen. Wilde dieren kun je leren waar ze wel of niet mogen komen.’
Boonman deed studie naar het beheer van wilde zwijnen op de Veluwe en zwarte beren in de Front Range van de Rocky Mountains. Op zoek naar (makkelijk verkrijgbaar)
voedsel dringen beren soms dorpen en huizen binnen. Met simpele maatregelen is dat volgens Boonman te verhelpen. ‘Zorg bijvoorbeeld dat het afval goed is opgeborgen. Plaats geen vruchtdragende bomen midden in je stad of dorp. Kortom, denk als een beer.’
Aantrekkelijk
Of, naar de Veluwe vertaald: denk als een zwijn. ‘Zwijnen houden bijvoorbeeld van gras. Je zou op bepaalde plekken grasland aan kunnen leggen waar je de zwijnen vervolgens naartoe lokt. Dat is zowel voor het zwijn als de toerist aantrekkelijk. Er is niet één universele oplossing. Maar wij weten eigenlijk nog veel te weinig van wilde zwijnen af. Door meer kennis, kunnen we specifieker inspelen op hun gedrag.’
Wij weten nog veel te weinig van wilde zwijnen af
Susan Boonman
Maar daarvoor is volgens Boonman allereerst een andere benadering nodig. Een benadering die niet uitgaat van afschot en het plaatsen van hekken. ‘We moeten met elkaar in gesprek hoe we wilde zwijnen kunnen laten leven. Daarbij is afschot misschien niet altijd te voorkomen, maar in ieder geval geen uitgangspunt van beleid.’ Boonman noemt dat dynamisch wildbeheer. ‘Mee bewegen met wat de natuur doet en hoe wij daar vervolgens weer op reageren.’
De-Disneyficatie
Samenleven met wilde dieren betekent volgens Boonman ook de de-Disneyficatie van wild. ‘Wilde dieren zijn geen Disneyfiguren. Het is wild en dat moeten we respecteren. Het zijn geen aaibare objecten, maar levende en lerende wezens. Het beheer moet daarom ook dynamisch zijn, gebaseerd op onderlinge interacties met de mens, en niet statisch.’
Lees meer:
‘Wolf staat symbool voor grotere ethische discussie’
Vidi-beurs voor onderzoek naar veranderde relatie mens en dier