‘Het is maandagochtend. Ik zit in de trein vanuit Emmen, waar ik vandaan kom, naar Wageningen. Het is waarlijk een privilege: elk station in Nederland bereiken met een goed functionerend treinnetwerk, zonder daar – als student – een cent voor te betalen. Ja, ons treinnetwerk functioneert goed, niet zo zeuren allemaal. Wat er minder leuk is aan de trein is het feit dat een ritje best wel saai kan zijn. Oogcontact wordt al gauw weggefronst en mensen converseren liever via hun telefoon dan met de buren.
Uitgestorven
Het vervoermiddel waar ik meer lol aan beleef is mijn duim. Menigeen zal beweren dat de lifter is uitgestorven of dat liften in Nederland niet meer werkt. Maar liften in Nederland werkt nog prima en is geweldig.
Tijdens mijn reizen in zeer collectieve en gastvrije landen ben ik begonnen met liften, wat altijd tot mooie ontmoetingen met gekkies heeft geleid en leuke ervaringen heeft opgeleverd. Ik had verwacht dat dit in het meer individualistische Nederland niet zou werken, maar gelukkig bleek dit niet waar te zijn. En de gemiddelde Nederlander bleek zelfs niet zo individualistisch als ik dacht. Sterker nog, Nederland blijkt voor mij één van de betere liftplekken in Europa te zijn. In de afgelopen drie jaar heb ik bij honderden mensen in de auto gezeten, en allerlei soorten mensen pikken je op. Gezinnetjes, single vrouwen, boeren en zakenlui met peperdure auto’s van alle denkbare afkomsten.
Profiteur?
Op een handjevol ongemakkelijke gesprekken na, levert elke rit leuke gesprekken en mooie verhalen op. Maar waar ik echt van hou is dat kleine beetje spanning en onzekerheid, dat je geen idee hebt wie je gaat ontmoeten, hoe lang je onderweg zult zijn en waar je langs komt. Die gigantische lading adrenaline als na een half uur wachten eindelijk een auto stopt. Alleen maar voordelen dus, en samen rijden scheelt ook uitlaatgassen en file.
Voel ik me niet een profiteur, vragen mensen me wel eens. Tja, wel een beetje. Niemand wordt slechter van een lift geven, maar ik zou wel eens wat terug kunnen doen. Hopelijk is de lifter nog niet uitgestorven tegen de tijd dat ik een auto heb, dan kan ik eindelijk anderen aan boord verwelkomen.’
Angelo Braam is tweedejaars bachelorstudent Internationale Ontwikkelingsstudies.