Foto Guy Ackermans Het is zomer in Nederland. De bomen zijn weelderig groen, overal bloeien bloemen uitbundig en van vroeg in de ochtend tot laat in de avond hoor je de vogels fluiten en zingen. Alles leeft.
Maar laatst, op een zeer regenachtige avond, was ik helemaal niet in een zomerstemming. Ik had de hele dag gestudeerd en was volledig uitgeput. Ik kon geen slide van een college meer zien. Ik voelde me emotioneel uitgeput en academisch oververhit.
Ik besloot een wandeling te gaan maken en onderweg wat boodschappen te doen bij de Jumbo. Toen ik door de Bornsesteeg liep, kwam ik langs een mooie tuin waar zachtgele bloemen bloeiden. Heel even kwam ik in de verleiding om er een paar te plukken, voor thuis in een vaasje, maar dat heb ik natuurlijk niet gedaan.
Toen ik verder liep, hoorde ik vogels fluiten en hun geluid bracht me in een flits terug naar Nashik, mijn geboorteplaats in de deelstaat Maharashtra in India. In het regenseizoen is alles daar weelderig groen en fris en zijn er prachtige wolkenluchten tegen een achtergrond van zingende vogels.
Toen ik verder liep, hoorde ik vogels fluiten en hun geluid bracht me in een flits terug naar Nashik, mijn geboorteplaats
Ik bleef even stilstaan en haalde diep adem om te genieten van die herinneringen. En ik kon het niet geloven: ik rook thuis. India. En er verscheen een brede glimlach op mijn gezicht!
Ik ben nu ruim een jaar in Wageningen en inmiddels voelt het als thuis. Misschien is het de regen, die me doet denken aan hoe regendruppels vroeger thuis op onze ramen tikten, terwijl mijn moeder pittige pakoda’s – gefrituurde uienbeignets – maakte en wij gezellig samen kletsten in de keuken op een avond in de moessontijd.
Misschien is dit wat thuis voelen is: het moment dat de geur, het geluid en de lucht een vertrouwde taal beginnen te spreken.
Arohi Natu is een eerstejaars masterstudent Food Technology uit India. Ze is creatief en probeert graag nieuwe dingen uit. Ze houdt van koken, zingen, schilderen en nieuwe plekken ontdekken.
