Foto Guy Ackermans Na mijn laatste tentamen van het jaar leek het mij een goed idee om mijn vers verworven vrijheid te verwelkomen door te gaan wildkamperen. Ik nodigde een goede vriend uit om dit avontuur met mij op deze tropisch warme dag te delen. Ik raapte de belangrijkste spullen voor de nacht bij elkaar: een speaker, picknickkleed, borrelnootjes, bier en een boek over sterrenbeelden dat ik ooit in een opwelling had gekocht om mijn horizon zowel spreekwoordelijk als letterlijk te verbreden.
Als ik die avond aankom op onze afgesproken plek, is mijn vriend er nog niet. Ik trek mijn schoenen uit en met mijn tenen in het hoge gras, besluit ik mijn boek door te bladeren. Ik stuit op de mythe van Orion en de schorpioen: de overmoedige Orion beweert dat hij elk dier op aarde zou kunnen doden. Gaia, de godin van de aarde, stuurt een schorpioen op hem af om hem te testen. De schorpioen doodt Orion, maar het arme beestje moet het zelf ook met zijn leven bekopen. Zeus zet daarop de Schorpioen en Orion elk aan een uiteinde van de sterrenhemel, om te voorkomen dat ze elkaar ooit nog te lijf kunnen gaan. Dit is dan ook de reden dat wij de twee niet tegelijkertijd kunnen zien aan onze hemel.
Als de schemering plaats maakt voor de stille nacht, tekenen de sterrenbeelden zich steeds duidelijker af tegen de donkere lucht
Terwijl ik nog loop te mijmeren over hoe de Mesopotamiërs en de Grieken deze mythen allemaal hebben bedacht, komt mijn mede-avonturier vrolijk lachend aanlopen. Ik laat de mythologie voor wat het is en zet wat muziek op terwijl we knabbelen op de borrelnootjes.
Als de schemering plaats maakt voor de stille nacht, tekenen de sterrenbeelden zich steeds duidelijker af tegen de donkere lucht. Dit blijkt meteen het gouden recept voor een diep gesprek. Tijd en afstand zijn maar relatieve concepten als je onder de sterren zit. Je kijkt zowel miljoenen jaren terug in de tijd als vele lichtjaren ver weg. Geen wonder dat ons gesprek door de tijd en ruimte zweeft zonder zich ook maar iets aan te trekken van de natuurwetten.
Als wij beginnen te knikkebollen, besluiten wij het picknickkleed uit te spreiden en te gaan liggen. Al snel dommelen we in slaap onder de sterrendeken van moeder natuur. Als ik midden in de nacht mijn ogen een klein beetje open, zie ik recht boven mijn hoofd het machtige sterrenbeeld van de schorpioen die over ons waakt.
Philip Timmers (19) is eerstejaars bachelorstudent Internationale Ontwikkelingsstudies. Hij houdt van tuinieren en is altijd in voor een dolletje. Hij geniet van lezen op warme zomerdagen in de natuur.
