Foto Guy Ackermans Toen ik voor mijn studie voor het eerst in Nederland aankwam, was ik vol verwachting, opwinding en, toegegeven, een beetje nerveus. Ik had al eerder gehoord van de Nederlandse directheid, maar niets had me echt voorbereid op de realiteit ervan.
In India wordt ons geleerd om beleefd, diplomatiek en voorzichtig te zijn met onze woorden, vooral in academische situaties. We verpakken onze kritiek vaak in complimenten, verzachten de klap met context en benaderen meningsverschillen met voorzichtigheid. Dus toen mijn Nederlandse studiegenoot naar het concept van ons groepsproject keek en zei: ‘Ik denk dat we het opnieuw moeten doen, het is niet perfect’, verstijfde ik. Ik wist niet zeker of ik beledigd moest zijn, mijn werk moest verdedigen of gewoon ongemakkelijk moest glimlachen.
Dat was mijn eerste cultuurschok.
Groepswerk was de volgende. Thuis zijn groepsopdrachten vaak een solo-inspanning vermomd als teamwork. Maar hier in Nederland wordt samenwerking serieus genomen. Van iedereen wordt verwacht dat hij of zij een bijdrage levert en als je ergens tekortschiet, dan hoor je het. Een teamgenoot zei tegen me: ‘Misschien verwachten de professoren dit deel niet, laten we het een beetje veranderen.’ Dat kwam aan, maar het was eerlijk en noodzakelijk. Ik heb het verbeterd.
Ik leerde dat je ‘goed gedaan’ alleen hoort als het ook echt goed is
Directe feedback krijgen op mijn eigen werk was waarschijnlijk het moeilijkste. Of het nu een professor, een begeleider of een medestudent was, ik leerde dat je ‘goed gedaan’ alleen hoort als het ook echt goed is. ‘Dit deel mist structuur’, ‘Je moet duidelijker zijn’ of ‘Wat is je belangrijkste argument hier?’ werden normaal. In eerste instantie interpreteerde ik deze opmerkingen als persoonlijk falen. Maar na verloop van tijd zag ik ze als kansen om mezelf te verbeteren en te leren. Het stimuleerde me om niet alleen academisch, maar ook persoonlijk te groeien. Ik was niet langer bang voor ‘directheid’ en begon de eerlijkheid ervan te waarderen.
Wat nog belangrijker is, ik leerde een nieuwe manier van communiceren, waarbij duidelijkheid boven comfort gaat en eerlijkheid boven aarzeling. De Nederlandse cultuur gedijt op openheid. Wat eerst bot aanvoelde, voelt nu verfrissend duidelijk. Het is niet onbeleefd, het is oprecht. En als je dat eenmaal begrijpt, valt het kwartje.
Because when voices are clear, ideas travel faster. And when truth speaks first, trust follows.
Arohi Natu is een eerstejaars masterstudent Food Technology uit India. Ze is creatief en probeert graag nieuwe dingen. Ze houdt van koken, zingen, schilderen en nieuwe plekken ontdekken.
