Je hoeft echter geen idealist te zijn om dat goed fout te vinden! Er wordt genoeg verdiend, maar het lukt ons niet een samenleving te organiseren die de overheid voldoende financiële armslag geeft om goed op te komen voor het algemeen belang. We praten over People, Planet, Profit. Over maatschappelijk verantwoord ondernemen. En in Wageningen praten we over ‘dichter bij de samenleving staan’ en als ‘One Wageningen’ werken aan het oplossen van de grote problemen. Dat klinkt leuk, maar het moet wel in de vorm van een verdienmodel. Zo heeft de Nederlandse overheid het samen met het bedrijfsleven en de universiteiten georganiseerd.
‘Verdienmodel’. Hoe meer ik het in mijn mond neem, hoe absurder het smaakt. Want hoe zijn wereldproblemen op te lossen met een ‘Verdienmodel’? Kan je verdienen aan honger, aan bootvluchtelingen, aan bestrijding van ebola? Dat vraagt eerst om investeringen zonder direct rendement. Geen enkele partij uit een productieketen zal dat doen. Dat is niet hun directe belang. De overheid moet opkomen voor het algemeen belang. Maar helaas, onze overheid heeft zich verkocht aan het bedrijfsleven. Wij wetenschappers zien het gebeuren maar onderzoeken het niet, want er valt niets aan te verdienen. Als ik ‘WUR’ intik op mijn computer vervangt de autocorrectie het onverbiddelijk in ‘WURG’. Zo voel ik me dan ook: gewurgd door het verdienmodel.
Kees van Veluw (57)
is docent Permacultuur en netwerker biologische landbouw. Zijn visie haalt hij uit zijn werk met zowel Afrikaanse als Nederlandse boeren, zijn vrouw, drie zonen, hond en kippen.